ที่ปรึกษา

รายงาน

"นะโมหล่อแล้วจะไปได้หรือยัง"

"พี่มนต์ โมคิดว่าผมทรงนี้มันไม่หล่อเลยนะครับ"

"หล่อแล้วครับ หล่อที่สุดในโลก หล่อกว่าผู้ชายคนอื่นที่พี่มนต์เคยเห็นมาอีกนะเนี่ย"

"จริงเหรอ โกหกโมรึเปล่าเนี่ย"

"ไม่เลย ใครจะไปโกหกเด็กหน้าตาน่ารักอย่างนี้ได้เล่า"

"อืมม~ ก็จริง ยอมรับก็ได้ว่าน่ารัก แต่ว่าโมน่ะห้าขวบแล้วนะโตเป็นหนุ่มหล่อแล้ว"

"ค้าบๆ ไปกันเนอะเดี๋ยวพี่เตยรอนานนะ" น้ำมนต์ต้องมารับนะโมไปเที่ยวด้วยเพราะว่าพ่อกับแม่ของเธอไม่อยู่บ้านไปถือศีลกันที่ต่างจังหวัด เธอเลยต้องพานะโมมาด้วยเพราะไม่อยากปล่อยให้นะโมอยู่บ้านกับพี่เลี้ยง

"พี่มนต์ โมปวดฉี่อะ รอแป๊บได้มั้ย"

ขณะที่กำลังขับรถออกมาผ่านปั๊มก็จอดเติมน้ำมัน รถที่เอามาด้วยวันนี้เป็นรถของที่บ้านเธอเอง ที่จริงเป็นรถที่พ่อกับแม่ของเธอซื้อให้แต่ว่าเธอไม่ค่อยจะใช้สักเท่าไหร่เพราะว่าขี้เกียจขับ หากไปในสถานที่ใกล้ๆ น้ำมนต์จะใช้บริการรถสาธารณะเสียมากกว่า

"ให้พี่ไปด้วยดีกว่า"

"ไม่เอา โมโตแล้วนะ ดูแลตัวเองได้"

"แน่ใจนะ"

"แน่นอนอยู่แล้ว" เมื่อได้รับฟังคำของน้องชายน้ำมนต์ก็พยักหน้าอนุญาต ขณะที่รอน้องก็มีสายเรียกเข้าโทรเข้ามาหาเธอ น้ำมนต์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นชื่อที่แสดงหน้าจอก็รีบกดรับสายทันทีเพราะไม่อยากให้เขารอนาน

[พี่วีก้า]

"ค่ะ พี่วีก้า"

(เสียงใสเชียวนะครับ ถึงไหนแล้วเอ่ย) เขาถามแบบนี้ไม่รู้ว่าเพราะห่วงเธอหรือเป็นเพราะว่าอยากจะได้รู้เรื่องยายเตยหอมเร็วๆ กันแน่ จะผิดไหมนะถ้าเธออยากจะเก็บโมเมนต์นี้เอาไว้ก่อนที่มันจะหลุดลอยออกไปเป็นของคนอื่น

"จอดอยู่ที่ปั๊มค่ะ รอนะโมเข้าห้องน้ำ"

(น้องชายไปด้วยเหรอครับ)

"ใช่ค่ะ ได้พาลิงมาเปิดหูเปิดตาก็ดีเหมือนกันค่ะ"

(แล้วเช้าขนาดนี้ กินอะไรรึยัง เสียดายจังที่พี่ไม่ได้ไปด้วย)

"นะโมอิ่มจนท้องป่องแล้วล่ะค่ะ ส่วนมนต์เดี๋ยวค่อยไปสั่งกาแฟข้างหน้าเอา"

(ต้องกินข้าวด้วยนะครับ จะกินแต่กาแฟอย่างเดียวไม่ได้นะ)

"ทำเป็นดุมนต์นะคะ พี่วีก้าเองก็ไม่ได้ต่างจากมนต์เลยนะ"

"อ่ะ นะโมมาแล้วค่ะ เดี๋ยวมนต์ขอขับรถก่อนนะคะ"

(ครับ ขับรถดีๆ นะครับ ระวังซ้ายขวาด้วยล่ะ)

"รับทราบค่าาาา~" วางสายไปแล้ว ไม่นานนะโมก็วิ่งกลับมาเปิดประตูรถแล้วปีนขึ้นมานั่งที่เดิม รถของเธอเป็นรถญี่ปุ่นธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรเพราะเธอคิดว่าเธอไม่ค่อยได้ใช้เลยไม่จำเป็นต้องซื้อแพงมากขนาดนั้นก็ได้สู้เก็บเงินเอาไว้ให้นะโมดีกว่า พ่อกับแม่ของเธอก็ไม่ได้ขัดอะไรทั้งนั้นเลยนะ

"พี่มนต์เมื่อกี้คุยกับใคร โมเห็นนะ"

"คุยกับพี่วีก้า" ตอบน้องตอนที่กำลังจะถอยหลังออกจากซองที่จอดรถ

"แฟนเหรอ พี่มนต์ห้ามมีแฟนนะ โมหวง ให้โมโตกว่านี้ก่อน ให้โมโตพอที่จะปกป้องพี่มนต์ได้ก่อนค่อยคิดมีแฟนเข้าใจมั้ย"

"ถ้าพี่ต้องรอขนาดนั้น พี่ไม่แก่เลยเหรอหะนะโม"

"ตอนนี้ก็แก่อยู่แล้วนี่ ยังจะกลัวอะไรอีก"

"นะโม!"

"โมจะนอนแล้วนะ" นอนหนีความผิดอีกจนได้จริงๆ เลยเด็กคนนี้เนี่ย

พูลวิลล่า @ชลบุรี

เอี๊ยดดดด!

"นะโมถึงแล้ว"

"อือออ… อ่ะนั่นมัน รถพี่เตยคนสวยนี่นา"

"ไปสิ ลงรถได้แล้ว" นะโมกับน้ำมนต์เดินเข้าไปในบ้านเห็นการันต์นั่งอยู่ที่โซฟาก็กวาดสายตามองหาเพื่อนของตัวเอง

"สวัสดีค่ะพี่รันต์ ยัยเตยไปไหนเหรอคะ"

"สวัสดีจ้ะน้องมนต์" ทักทายเธอกลับแล้วชี้นิ้วไปที่ห้องที่อยู่ด้านหลังของเขา ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับเตยหอมที่เปิดประตูออกมาแล้วโผกอดเธอราวกับคิดถึงนักหนา

"มนต์~ แกมาช้าจังเลยอ่า" สายตาของเธอเหลือบไปที่การันต์เล็กน้อยก่อนจะกลับมาเห็นนะโมยืนกอดอกรอกอดของเตยหอมอยู่

"นะโม" เตยหอมก้มลงไปกอดนะโมแล้วอุ้มนะโมขึ้นแนบอกของเธอ หอมนะโมยกใหญ่เพราะเด็กคนนี้น่ารักมากจริงๆ นะ ก่อนจะเอ่ยชวนนะโมนอนด้วยกันในระหว่างที่พักอยู่ที่นี่

"ไม่ได้ นะโมนอนกับฉันเนี่ยแหละ"

"อ้าว ทำไมล่ะ งั้นแกก็มานอนกับฉันด้วยสิ"

"ไม่เป็นไรแก แกพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ ฉันจะนอนกับน้องชายฉันเอง" เตยหอมทำหน้าหงอยก่อนจะอุ้มนะโมขึ้นแล้วพาเดินไปทางอื่นปล่อยให้น้ำมนต์ลากกระเป๋าเข้าไปในห้องคนเดียว แต่ลากได้ไม่เท่าไหร่ก็จะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ ทำไมกระเป๋าของเธอมันหนักจังนะ อย่าบอกนะว่านะโมยัดของเล่นมาจนหนักขนาดนี้เนี่ย!

หมับ!

"พะ พี่ลม"

"พี่ช่วยครับ"

พี่ลมหนาวเป็นหนึ่งในสมาชิกแก๊งนี้ แต่ก็ไม่ค่อยโผล่มาพอๆ กับพี่วีก้าเนี่ยแหละเพราะมัวแต่ทำงาน พี่ลมหนาวช่วยเธอยกของเข้าไปในห้องนอนสองกระเป๋าลากใหญ่ๆ ก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมา

"ถ้าได้น้องมนต์ซับเหงื่อให้พี่คงหายปวดแขนนะครับ"

"อย่ามาเจ้าชู้กับมนต์นะคะ มนต์ตีตายเลยนะ"

"ดุจังเลยนะครับ พี่แค่หยอกเล่นเอง" ขณะที่ทั้งสองคนคุยกันอยู่ในห้องของน้ำมนต์การันต์ก็แอบถ่ายภาพที่ทั้งสองคนคุยกันแล้วหัวเราะออกมาดังๆ ก่อนส่งเข้าไปในไลน์กลุ่มของพวกเขา

การันต์ : @วีก้า หมดคู่แข่งแล้วมึง ไอ้ลมน่าจะจีบน้องมนต์ว่ะไม่ใช่น้องเตย

เพราะลมหนาวกับวีก้าชอบเตยหอมเหมือนกันการันต์ก็เลยส่งรูปลงไปแค่แกล้งเล่นเท่านั้น แต่ทำไมไม่รู้หัวใจของคนที่เปิดดูอยู่อีกฝั่งมันถึงเต้นอย่างถี่รัวแปลกๆ ดีใจที่ไม่มีคู่แข่งหรือก็เปล่า เขาไม่รู้ว่านี่มันคืออาการอะไร เขารู้แต่ว่า…

ครืด~ ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของน้ำมนต์ดังขึ้น น้ำมนต์จึงต้องเลิกคุยกับลมหนาวชั่วคราว ลมหนาวผายมือเชิญน้ำมนต์รับโทรศัพท์ได้ตามสบายส่วนเขาเองก็ออกมาจากห้องของน้ำมนต์เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเธอ

"คะพี่วีก้า"

(ถึงหรือยังครับ นานจัง)

"เพิ่งถึงได้เมื่อครู่นี่เองค่ะ มนต์เพิ่งเอากระเป๋าเข้ามาเก็บในห้องพัก"

(อ่อ ครับ)

"เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมดูน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจอะไรเลย มนต์ทำอะไรให้โกรธเหรอคะ"

(เปล่าครับ ลูกน้องพี่มันทำงานไม่ได้เรื่องน่ะ) อ๋อ เรื่องงานนี่เอง

"ใจเย็นๆ นะคะ ค่อยๆ สอนกันไปเดี๋ยวก็เก่งเองแหละค่ะ อ่อ ส่วนยัยเตยไม่ต้องห่วงนะคะนางพานะโมออกไปเล่นแล้วล่ะค่ะ" เขาลืมถามเรื่องของน้องเตยหอมอีกแล้ว

(ครับ ไม่เป็นไรงั้นน้องมนต์พักผ่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ติดต่อไปใหม่ได้มั้ยครับ)

"ค่ะ" สายถูกตัดไปแล้ว คนที่ไม่ได้ไปด้วยนั่งมองโทรศัพท์มือถือ ไม่มีการแก้ตัวอะไรจากลมหนาวเลยทั้งๆ ก็ขึ้นอ่านจนครบคนแล้วนะ วีก้าวางมือถือเอาไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา เขาเดินตรงไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานแล้วเร่งทำงานเพื่อให้ตัวเองไม่นึกถึงอะไรที่มันรบกวนจิตใจของตัวเอง

…

"มนต์กินด้วยกันมั้ย"

เวลาล่วงเลยมาจนมืดค่ำ ปาร์ตี้พูลวิลล่าได้เริ่มต้นขึ้น คนมากันพร้อมส่วนเธอก็รู้สึกง่วงขึ้นมาน่าจะเพราะว่าขับรถเพลียนิดหน่อย แต่อย่าว่าอย่างนี้อย่างนั้นเลย เตยหอมเดินมาฉุดแขนของน้ำมนต์ไปย่างอาหารกินกันรวมถึงนะโมเองก็ด้วยส่วนคนอื่นๆ ก็นั่งอยู่กับคู่ของตัวเอง มีเพียงแค่ลมหนาวกับการันต์ที่มองมาที่เตยหอม และน้ำมนต์ไม่ยอมกะพริบตาเลยทีเดียว

ชุดที่พวกเธอสวมใส่แม้จะเป็นชุดธรรมดา แต่มันก็ดูยั่วยวนอารมณ์ชายอย่างไรก็ไม่ทราบได้ ลมหนาวสะบัดศีรษะไล่ความคิดชั่วร้ายที่เกิดขึ้นมาในหัวแล้วยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มเพื่อดับอารมณ์อะไรบางอย่าง แต่อีกคนไม่ใช่ เขาไม่ได้คิดอยากดับอารมณ์ด้วยตัวเอง คนอย่างเขาต้องมีคนช่วยเท่านั้น และสายตาของเขาก็ล็อกเป้าหมายเรียบร้อย เป็นเพื่อนของน้ำมนต์คนสวย

"พี่รันต์คะ เมารึยังคะ ถ่ายรูปให้มนต์กับเตยหน่อยสิ"

"ยังครับ" เพื่อนๆ ของเธออีกสองคนยายพลอยไพลิน กับยายพาเพลินต่างก็เมาแอ๋จนแฟนของตัวเองต้องหิ้วเข้าห้องนอนไป ส่วนน้องชายของเธอนั่งเล่นอยู่กับพี่ลมหนาว ทำให้ไม่เหลือใครแล้ว

การันต์กดชัตเตอร์ถ่ายรูปให้สาวๆ ต่างก็คุ้มค่าเมื่อได้ดูทรวดทรงองเอวของสาวๆ โดยเฉพาะเพื่อนของน้ำมนต์ที่เขาหมายหัวเอาไว้ เมื่อถ่ายเสร็จก็ส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้น้ำมนต์ ส่วนน้ำมนต์เองก็หันไปเห็นน้องชายของเธอตาจะหลับแหล่ มิหลับแหล่ เลยจะเดินไปอุ้มน้องชายของเธอเข้าห้องนอน แต่ทว่า เจ้านะโมหนักมากเกินไปจนเธออุ้มไม่ไหว ลมหนาวที่เห็นอย่างนั้นก็ขันอาสาช่วยเธออุ้ม

"พี่ช่วยครับ"

"ขอบคุณนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" และภาพก็ถูกเก็บโดยการันต์อีกครั้ง ใจจริงเขาอยากจะแกล้งลมหนาว เลยส่งรูปเข้าไปในไลน์กลุ่มอีกครั้ง ก่อนจะแท็กวีก้า และลมหนาวในไลน์กลุ่มอีกหน

"ขอบคุณนะคะพี่ลม"

"พี่เต็มใจครับ น้องมนต์จะนอนเลยมั้ยครับ"

"เดี๋ยวนอนเลยดีกว่าค่ะ มนต์ไม่อยากปล่อยนะโมไว้คนเดียว"

"งั้น… ฝันดีนะครับ"

ลมหนาวออกไปแล้ว นะโมเดินตามออกมาหาเตยหอมชั่วครู่เพื่อบอกเพื่อนรักว่าเธอจะเข้านอนก่อนเพราะว่าไม่อยากปล่อยให้นะโมอยู่คนเดียว เตยหอมโอเคเธอก็เดินเข้าไปในห้องทันที และทันทีที่เธอเข้าไปในห้องปิดประตูเรียบร้อย น้ำมนต์กดโพสต์รูปภาพของเธอกับเตยหอมลงไอจี ก่อนจะปล่อยโทรศัพท์เอาไว้แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ

ครืด~ ครืด~ ครืด~

"คะ พี่วีก้า ยัยเตยน่าจะเข้าไปนอนแล้วนะคะ วันนี้ปลอดภัยดีไม่มีใครมาจีบยัยเตยเลยสักคนค่ะ" รายงานเขาตามที่สัญญาเอาไว้แต่!

(แล้วน้องมนต์ล่ะครับ มีคนมาจีบบ้างมั้ย)

"พี่วีก้า พูดเป็นเรื่องตลกเลยนะคะ อย่างมนต์ใครจะมาจีบคะ ถ้าเป็นยัยเตยสิไม่แปลก"

(อ่อ แล้วนี่ทำอะไรอยู่ครับ)

"มนต์เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จค่ะ ว่าจะแต่งตัวแล้วก็เช็กไอจีสักหน่อย"

(พี่เห็นแล้วครับ แต่งตัวล่อแหลมเกินไปรึเปล่าหึเรา)

"มนต์หรือยัยเตยคะ" รู้สึกเหมือนจะถูกดุเลยนะเนี่ย ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่า

(ก็… ทั้งคู่นั่นแหละครับ)

"ก็มาทะเลนี่คะ จะให้นุ่งขาวห่มขาวเหรอ"

(ยอกย้อนเก่งจังเลยนะครับ น่าจับตีก้นให้เข็ด) มาแปลกจังเลยแฮะวันนี้ พี่วีก้าเขาเป็นอะไรหรือเปล่านะ

(พี่กำลังกลับบ้านแล้วครับ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วพี่โทรหานะ น้องมนต์จะนอนหรือยังครับ)

"อืมมม~ ถ้าพี่วีก้าจะโทรมา มนต์ก็ยังไม่นอนก็ได้ค่ะ"

(งั้นพี่เปลี่ยนใจกลับคอนโดดีกว่า น่าจะถึงเร็วกว่าบ้าน น้องมนต์จะได้ไม่ต้องรอนาน พี่วางแล้วนะครับ)

"ค่ะ" สายถูกตัดไปแล้วพร้อมกับความงงของคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าวันนี้พี่วีก้าเป็นอะไร ถึงมีน้ำเสียงหนักแน่น ราวกับกำลังดุเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น แต่ว่านะเธอเองก็รายงานเรื่องยายเตยไปครบแล้วนี่นา แล้วเขาจะดุเธอเรื่องอะไรกันนะ