ที่ปรึกษา

เธอหายไป

เช้าวันต่อมา

วีก้าตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน เขากวาดสายตามองไปรอบห้องพบกับห้องที่ไม่คุ้นเคยพลางคิดได้ว่าเมื่อคืนนี้เขามานอนที่ห้องของน้ำมนต์เพราะเขาน่าจะ 'เมา'

วีก้าหยัดตัวลุกขึ้นมองไปรอบห้องอีกครั้ง ห้องของน้ำมนต์เป็นห้องสีขาวคลีนๆ ดูสบายตา มองไปทางไหนก็โปร่ง โล่ง ดูแล้วอบอุ่น ห้องของน้ำมนต์นี้แต่งแบบเรียบๆ และเป็นห้องสตูดิโอที่ไม่ได้มีห้องนอนแยก เป็นเพียงการจัดวางได้อย่างเป็นสัดส่วนจนดูเหมือนเป็นห้องนอนแยกไปในตัว แต่สิ่งที่กั้นระหว่างห้องนอนของน้ำมนต์กับโซนรับแขกจะเป็นผนังกระจกและประตูบานเลื่อนที่เป็นกระจกเช่นกัน ซึ่งแน่นอนว่ามองจากห้องนอนออกไปก็จะเห็นได้ทั้งหมด แต่หากมองจากข้างนอกเข้ามาก็จะไม่เห็นอะไรเลย

ขนาดห้องของเธอค่อนข้างกว้างทางเข้าจะเป็นในส่วนของห้องครัวขนาดเล็ก และถัดมาก็จะเป็นโต๊ะอาหารสำหรับสองที่นั่ง เดินตรงเข้าไปอีกหน่อยจะเป็นโซฟา และทีวี เลยถัดไปอีกนิดจะเป็นโต๊ะทำงานของเธอที่ติดกับผนังระเบียง ห้องนี้มีห้องน้ำเพียงห้องเดียวอยู่ด้านนอกโซนห้องนอนฝั่งข้างๆ กับทางที่จะออกไประเบียง และแน่นอนว่าระเบียงห้องของเธอค่อนข้างกว้างเลยทีเดียวแถมยังประดับด้วยกระถางต้นไม้เล็กๆ โดยรวมๆ แล้วเป็นห้องที่ดูน่ารัก เรียบง่าย และอบอุ่นเลยทีเดียว ส่วนสิ่งที่ทำให้เขาติดใจก็คงไม่พ้นกลิ่นของหมอน ที่นอน และผ้าห่ม

เขาน่ะเจอกับน้ำมนต์มาหลายครั้งหลายครา เชื่อไหมว่าเขาน่ะจำกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมนต์ได้เป็นอย่างดี ถึงจะเป็นน้ำหอมราคาแพง แต่ก็เป็นกลิ่นประจำตัวของเธอ

วีก้าลุกขึ้นมาจากเตียงนอน เขาชอบห้องของเธอนะ ถ้าเขาจีบน้องเตยหอมติดเขาจะตอบแทนเธอด้วยการซื้อห้องนี้ให้เสียเลย ไม่รู้ว่าทางโแรมจะยอมขายไหม แต่เขาก็จะลองคุยดู แต่ว่าตั้งแต่ที่เขาไปส่งน้ำมนต์ที่บ้านของเธอมา บ้านเธอก็ไม่ใช่คนไม่มีฐานะอะไรนะ เริ่มกังวลแล้วสิว่าหากซื้อให้เธอ เธอจะคิดว่าเขาดูถูกเธอหรือเปล่า

ขณะที่กำลังจะเดินออกจากโซนห้องนอนชายหนุ่มหันไปเห็นที่ตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ เธอแขวนเสื้อคลุมอาบน้ำเอาไว้ แถมยังมีกระดาษใบเล็กๆ แปะเอาไว้ที่หน้ากระจกที่เธอเอาไว้แต่งหน้า ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ เห็นลายมือสวยงามอ่านง่ายของเจ้าของห้องโน้ตเอาไว้ว่า

'ชุดคลุมอาบน้ำแขวนเอาไว้ที่ตู้เสื้อผ้านะคะ มันเป็นของมนต์เองค่ะ หวังว่าพี่จะไม่รังเกียจนะคะเพราะว่ามันกะทันหันจริงๆ มนต์หามาให้ไม่ทัน อ่อ แล้วก็ ห้องของมนต์ใช้ได้ตามสะดวกนะคะไม่ต้องเกรงใจ แต่ถ้าออกไปแล้วรบกวนพี่วีก้าฝากคีย์การ์ดเอาไว้ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ข้างล่างนะคะ'

เมื่อได้อ่านแล้วก็อมยิ้ม เขาเองก็เพิ่งจะรู้สึกสบายใจเมื่อได้อยู่ในที่ของเธอเนี่ยแหละ วีก้าวางโน้ตเอาไว้ที่เดิมแล้วหยิบเอาเสื้อคลุมอาบน้ำออกมาด้วยตัวมันเล็กกว่าเขามาก ลองทาบดูแล้วเขาใส่ไม่ได้แน่แม้แต่แขนยังเข้าแทบไม่ได้เลย คงต้องขอโทษเธอในใจแล้วถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าของเธอ

ตู้เสื้อผ้าของน้ำมนต์ทำเอาเขาทึ้งอยู่เหมือนกันเพราะเรียงอย่างเป็นระเบียบไล่ตามสี ขนาดความยาว ดูเรียบร้อยมากเลยทีเดียวเขาสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความรู้สึกอะไรบางอย่างออกไปซึ่งตัวเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันคือความรู้สึกอะไร ก่อนที่สายตาจะไปเห็นสิ่งที่ตัวเองต้องการนั่นก็คือผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่ถูกพับเอาไว้อย่างเรียบร้อย

เมื่อหยิบมันออกมากลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ทำเอาเขาแทบจะลืมตัว เพราะมันทั้งหอมและน่าประทับใจอย่างไรก็ไม่รู้ วีก้าเรียกสติของตัวเองให้กลับมาก่อนที่จะเดินออกมาก็เห็นว่าเธอวางสลิปเปอร์เอาไว้ให้หน้าห้องนอน

การกระทำของเธอแต่ละอย่างทำเอาหนุ่มโสดอย่างเขาอดไม่ได้ที่จะระบายยิ้มออกมา เพราะนอกจากแม่ของเขาแล้วก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาอย่างนี้มาก่อนเลย ชายหนุ่มตั้งใจจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่โต๊ะอาหาร เขาเลยลองเดินไปดูก็พบว่าเป็นกล่องซีเรียลอาหารเช้าพร้อมกระดาษโน้ตอีกแผ่นที่มีลายมือสวยๆ ของเจ้าของห้องเขียนเอาไว้ให้

'มนต์ต้องไปเรียน เลยเตรียมอาหารไว้ให้ไม่ทัน พี่วีก้าทานซีเรียลกับนมเป็นอาหารเช้าไปก่อนนะคะ นมอยู่ในตู้เย็น เปิดหยิบได้ตามสะดวกเลยค่ะ'

ใบหน้าหล่อยังยิ้มไม่หุบเขามองกล่องซีเรียลที่ตัวเองถืออยู่ แล้วมองไปที่หลังตู้เย็นที่มีอีกหลายกล่องก็อดคิดไม่ได้เลยว่าเธอน่าจะกินเป็นประจำแน่ๆ วีก้ามองไปที่เคาน์เตอร์ครัวขนาดเล็กเห็นเครื่องชงกาแฟสีขาวก็ระบายยิ้มอีกจนได้ ทุกอย่างของเธอที่เขาไม่เคยรู้จัก ทำไมพอได้รู้จักแล้วถึงรู้สึกว่าเธอน่ารักมากๆ เลยทีเดียว

ชายหนุ่มเดินไปเข้าห้องน้ำ ห้องน้ำของที่นี่กว้างขวางทีเดียว กว้างขวางขนาดที่ว่ามีอ่างอาบน้ำ และมีฝักบัวแยกโซนกันเป็นอย่างดี ห้องน้ำของเธอสะอาดมาก ที่หน้ากระจกมีแปรงสีฟันอันใหม่วางไว้ให้ เขาไม่ต้องเดาเลยว่าเธอเองก็เป็นคนที่เตรียมไว้ให้อย่างแน่นอน

เขาจัดการทุกอย่างอย่างเรียบร้อยตามที่เธอบอกเป๊ะๆ แต่เพิ่มเติมมาแค่ขอชงกาแฟกินหน่อยเท่านั้น และคีย์การ์ดที่เขาไม่ได้คืนไว้ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ แต่กลับเอาติดตัวไปด้วยเพราะอยากจะเอาไปคืนให้เธอเอง อยากจะขอบคุณเธอด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่าตื่นมาจะไม่เจอเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะหายไปแล้วทิ้งเขาไว้ในห้องของเธอ แต่ว่าตั้งแต่ที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาก็ยังไม่รู้สึกว่าเธอหายไปสักนิด เขากลับรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ตัวเขาอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ

TK University

"เตย แกเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงดูไม่ค่อยสดใสเลย"

"เปล่า ไม่มีอะไร" ตั้งแต่เช้าแล้วที่น้ำมนต์สังเกตเห็นว่าเพื่อนของเธอไม่ปกติ เตยหอมดูเงียบและซึมแปลกๆ แต่เธอก็ยังไม่ได้ทักอะไรเตยหอมออกไปจนกระทั่งตอนนี่ที่เธอเองก็ทนไม่ไหวแล้วที่เห็นเพื่อนรักซึมแบบนี้

"หรือว่าแกไม่พอใจฉัน ที่ฉันยัดพี่วีก้าให้แก"

"เปล่าสักหน่อย"

"ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้ แล้วแกเป็นอะไร"

"ช่วงนี้ฉันพักผ่อนน้อยน่ะ มีคนมากวนบ่อยๆ" หืมมม!

"ใคร?"

"ก็... ช่างเถอะ เดี๋ยวเขาเบื่อก็ไปเองล่ะ" เอ้า! คนก็อยากรู้เพื่อนก็ไม่ยอมเล่าให้ฟัง แต่ก็แอบโล่งใจเหมือนกันนะที่ไม่ใช่เรื่องที่เธอพยายามจับคู่พี่วีก้าให้เพื่อนของเธอ

"ฉันก็คิดว่าแกโกรธฉัน ที่ชอบแส่เรื่องของแก"

"แส่เรื่องอะไร เรื่องพี่วีก้าน่ะเหรอ" น้ำมนต์พยักหน้าและทำสีหน้าเหมือนเด็กที่ถูกดุ

"ไม่เลยสักนิด พี่วีก้าก็เป็นคนดีนะ แต่... แต่ฉันไม่ได้รู้สึกชอบเขาน่ะ" เตยหอมพูดออกมาแล้วใช่แขนเรียวคล้องไปที่คอของเพื่อนรักพากันเดินออกมาเพื่อที่จะไปที่ลานจอดรถ

"แกลองเปิดใจคุยกับพี่วีก้าดีมั้ย"

"นี่ คุณน้ำมนต์คะ เที่ยวยัดพี่วีก้าให้ฉันเนี่ย ระวังจะได้กินเองนะคะ"

"บ้า! เขาไม่ได้ชอบฉันสักหน่อย"

"หึ จ้าาาา~ ไม่เห็นต้องทำหน้าตาน่ารักใส่ฉันอย่างนี้เลย พี่วีก้าเนี่ยน้าาา~ ผู้หญิงน่ารักอย่างแกอยู่ข้างๆ ทำไมถึงมองข้ามไปได้นะ แต่ก็นะ" เหลือบสายตามองน้ำมนต์ที่เอาแต่เดินก้มหน้า

"โบราณว่าเอาไว้ว่า คนเรามักจะมองข้ามสิ่งสำคัญเสมอ วันไหนแกมีแฟนนะฉันจะสมน้ำหน้าพี่วีก้าให้ คิกๆ"

"ยัยเตย! ฉันบอกแล้วไงชีวิตนี้จะไม่มีผัว"

"จ้าาาา~ ปะ กินข้าวกันหิวแล้ว ป่านนี้ยัยเพลิน กับยัยพลอยรอจนหน้ายุ่งแล้วมั้ง" ลากน้ำนมต์ไปขนถึงรถหรูของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะทำสีหน้าราวกับไม่มีเรื่องอะไร แต่เชื่อไหมว่าเพื่อนรักของเธออย่างน้ำมนต์ก็ดูออกว่าเธอกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ