Secret รัก(ลับ)

เบลยังไม่เหนื่อย (NC)

พรึ่บ

ร่างสูงลุกขึ้นดึงเธอมาคร่อมทับไว้ใต้ร่างอีกครั้ง บดเบียดร่างกายแกร่งเข้าหาร่างนุ่มนิ่มจนแนบสนิท บดจูบลงไปอย่างเร้าร้อนรุนแรงกว่าครั้งไหนๆ เก็บกวาดเรียวลิ้นไล่ชิมทุกๆ ที่ในปากเล็ก เกี่ยวพันลิ้นเล็กๆ ไปด้วยกัน จนความต้องการลุกโชน

เห็นสีหน้าเมื่อกี้ของเธอแล้วรู้สึกผิด สีหน้าตัดพ้อเหมือนเขาทำผิด ทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งแผ่นหลังบอบบางที่หันหลังให้ยิ่งเกลียด เธอหันหลังให้เขาอีกแล้ว ทั้งที่เป็นคนลากเขาเข้ามาเองแท้ๆ

ไม่รอให้คนใต้ร่างปรับตัวหรือรู้สึกดีไปมากกว่านี้ มือที่ลูบไล้วนเวียนไปตามร่างนุ่มนิ่ม เกี่ยวปราการของเธอออกไปนิดๆ สอดแทรกตัวตนแข็งขืนเข้าหาเธอ อย่างไร้การเล้าโล้ม กระแทกทีเดียวเข้าไปจนสุด รับรู้ทุกอย่างแต่ไม่คิดจะหยุด

ร่างหนากระแทกเอวสอบแรงๆ ปิดกลั้นทุกเสียงของเธอไว้ด้วยริมฝีปากหนา เกี่ยวรัดพัวพันกับลิ้นเล็ก เพื่อสร้างความเสียวซ่านให้เธอ ผ่ามือลูบไล้ไปทุกส่วนบนร่างกาย เท่าที่ใจเขาต้องการ

ดวงตาสีเทาปิดสนิท เพราะไม่อยากมองคนที่เขาพรากครั้งแรกของเธอไป เขาไม่อยากสงสาร หรือรู้สึกอะไรกับเธอทั้งนั้น เธอต้องการแบบนี้ เขาแค่สนองความต้องการให้เธอเท่านั้นเอง

“ฮึก” ร่างบางพยายามกลั้นสะอื้น เจ็บที่กายไม่เท่าเจ็บที่ใจ คนที่ทาบทับตัวเธออยู่ เอาแต่หลับตานิ่งๆ แม้จูบจะยังอ้อยอิ่ง เอวหนาจะยังกระแทกกระทั่นไม่หยุด แต่เขาไม่เคยลืมตามองเธอเลย แม้จะถอนริมฝีปากออกไป และหยัดตัวขึ้นใหม่ กระแทกเอวเข้าออกแรงๆ เขาก็ยังไม่คิดจะมองหน้าเธอ

“ทำไม!! ต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึไง เป็นใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ แล้วจะเสียใจเพื่อ?” ดวงตาสีเทาทอดมองอย่างเฉยชา ผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างเอาแต่กลั้นสะอื้น ทั้งๆ ที่ควรจะครางกับสิ่งเขาทำมากกว่า

“ไม่ใช่นะ เพราะเป็นเบลต่างหาก” ใบหน้าสวยส่ายหน้าปฎิเสธ ก่อนจะหันหน้าหนี แล้วหลับตาลงในประโยคสุดท้าย

เธอไม่เคยคบใคร เพราะกลัวมันกระทบกับงานที่ทำ เธอตัวคนเดียวมาตลอด การสูญเสียสิ่งที่เธอทำได้ไป เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เลือกทำอาชีพนางแบบเพราะคิดว่ามันง่าย และเธอก็ทำได้แค่นั้น จึงพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้ตัวเองมีข่าวเสียหาย เพื่อรักษางานสุดท้ายนี้ไว้ให้นานที่สุด

เธอไม่เคยเกินเลยกับใครสักครั้ง อย่าว่าแต่จับมือ แค่จูบยังไม่เคย งานที่เธอรับเป็นแบบเดี่ยวทั้งนั้น ไม่ก็ถ่ายคู่กับผู้หญิงด้วยกัน เพื่อลดการพบปะกับเพศตรงข้าม เธอไม่มีภูมิคุ้มกันเรื่องนี้ เธอจึงสร้างกำแพงหนาเตอะ เพื่อกันผู้ชายออกไปจากชีวิต

แต่ตอนนี้ที่เธอยอมทำแบบนี้ เพราะเป็นเขา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม เธอจำเขาได้เพราะเขาเป็นคนแรกที่เข้ามาจีบเธอ เขาดูจริงจังมากและพยายามทำทุกอย่าง แต่ในช่วงสุดท้ายที่หัวใจเธอหวั่นไหว เขากลับถอย แล้วเลือกพาผู้หญิงคนอื่นมานอนกกกอดในห้องข้างๆ เธอ

เธอจึงได้แต่ตัดใจ แล้วให้เขาเป็นเพียงผู้ชายคนเดียว ที่เธอหวั่นไหวด้วยมากที่สุด และเขาก็แค่เคยเป็นเท่านั้น ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับใครแล้ว แต่ที่ยอมเป็นแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รู้แค่ว่าเพราะเป็นเขา เธอถึงยอมให้ร่างกายรู้สึกดี

ใบหน้าหล่อเหลามองคนที่หันหน้าหนีและหลับตาลงนิ่งๆ สิ่งที่เธอเอื้อนเอ่ยเขาได้ยิน แม้มันจะเบามากก็ตาม ตอนนี้เขาหยุดขยับแล้ว หยุดนิ่งๆ เพื่อตีความคำพูดของเธอ ไม่ใช่ใครก็ได้ แต่เพราะเป็นเขาอย่างนั้นเหรอ

“ควีน ลืมตาดิ” มือหนาบังคับใบหน้าสวยให้หันมาด้านหน้า บังคับเธอด้วยคำพูดและน้ำเสียงดุๆ คนที่อยู่ใต้ร่างจึงขยับเปลือกตาขึ้นมองช้าๆ

“มีอะไรอีก จะว่าอะไรควีนอีก” น้ำเสียงเธอไม่มั่นคงเลย ที่จริงเธออ่อนไหวง่ายแบบนี้เหรอ เพราะเธอเมาหรือเพราะที่ผ่านมา เธอพยายามปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองกันแน่

“ขอโทษ” ริมฝีปากร้อนไล่เลียไปตามแก้มใส เช็ดน้ำตาที่ร่วงหล่นด้วยเรียวลิ้น จากนั้นก็วนมาจูบเธออย่างเร่าร้อนอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้หลับตา เขามองสบกับดวงตาสีฟ้าของเธออยู่ตลอด จนเห็นแววตาสีสวยแวววาวไปด้วยความต้องการ

เอบสอบเริ่มต้นขยับใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้เขาทำด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป แม้จะยังเร้าร้อนรุนแรง แต่มันก็อ้อยอิ่งอ่อนโยน จนคนที่นอนอยู่ใต้ร่างส่งเสียงครางหวาน

“อ๊ะ อ๊า” ร่างบางถูกพลิกในนอนคว่ำ พร้อมกับแท่งเนื้อที่สอดตัวเข้าไปใหม่อีกครั้ง

เขาทำทุกท่วงท่าที่อยากทำ โดยมีเสียงครางหวานให้ได้ยินตลอดเวลา เพราะร่างกายถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ยา เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเสร็จลงง่ายๆ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

ร่างสองร่างสับเปลี่ยนกันไปมา บางครั้งร่างเล็กกว่าก็ถูกตวัดขึ้นมาควบเอวอยู่ด้านบน พร้อมเสียงครางหวานและการขยับตัวตามการชักนำของร่างสูง แม้คนทั้งคู่จะเหน็ดเหนื่อย แต่ความเร่าร้อนของบทรักไม่มีทีท่าว่าจะแผ่วลงเลย ยิ่งขยับตัวรุนแรงมากเท่าไหร่ ร่างกายยิ่งต้องการมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

“อ๊ะ อ๊า/ อือ อืม” สองเสียงสอดประสานไปด้วยความเสียวซ่าน สายตาสีเทาสวย มองคนที่ขยับอยู่ด้านบนด้วยแววตาแปลกๆ แววตาที่มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครอง และเธอก็ไม่เคยรับรู้มันเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา

“อ๊ะ อ๊า!!/ อืม!!” ร่างบางฟุบหน้าลงกับอกกว้าง กระตุกเกร็งปล่อยตัวเองให้สุขสม ร่องรัดบีบตัวแน่น ในขณะที่เอวสอบด้านล่างยกสะโพกเธอขึ้นนิดๆ แล้วขยับเอวระรัว ปล่อยทุกหยาดหยดเข้าหาเธอจนหมด ด้วยความปิติยินดี

ใบหน้าสวยหลับสนิททันที ที่ร่างสูงหยุดทุกอย่างลง เธอเหนื่อยเกินกว่าที่จะทำอะไรต่อแล้ว เพราะเธอกับเขารบกันมายาวนานหลายชั่วโมงแล้ว จึงฝืนร่างกายไม่ไหว ปล่อยตัวเองเข้าสู่ห่วงนิทราไปด้วยความอิ่มเอมทางร่างกาย

มือหนาเลื่อนขึ้นมาปัดปอยผมสีเทาเกือบขาวออกไปจากใบหน้าสวย เธอเป็นลูกครึ่งที่หน้าสวยที่สุด เพิ่งเคยเห็นนางแบบไทยเป็นลูกครึ่ง ก็เธอนี่แหละคนแรก คนอื่นๆ ก็ออกไปทางฝรั่งจ๋าซะมากกว่า แต่เธอเหมือนคนไทยทุกอย่าง ยกเว้นตาสีฟ้าของเธอ ที่ไม่เหมือนและใบหน้าสวยหวานโดดเด่นที่ตราตึง

“เบลยังไม่เหนื่อย ไม่อิ่ม และไม่รู้จักพอ” ร่างสูงพลิกคนที่ทาบทับอยู่บนอกไปนอนอยู่ข้างๆ ทาบทับตัวเองลงไปอีกครั้ง พร้อมแท่งเนื้อที่มันไม่ยอมสงบลงเลยแม้จะปลดปล่อยไปแล้วก็ตาม เขาผิดที่ไม่ได้ถามแมททิว ว่าเหล้ามันผสมอะไร แต่ก็รู้สึกชอบใจนิดๆ ที่มันทำให้เซ็กส์ของเขายาวนานขึ้นกว่าเดิมมากๆ

เอวสอบอ้อยอิ่งที่ช่องทางรักของเธออีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกของเธอก็จริง มันเจ็บเขารู้ดีที่สุด เขาเป็นลูกครึ่งด้วย ซึ่งขนาดของมัน ก็ใหญ่กว่าขนาดไซส์มาตรฐานของคนไทยอยู่แล้ว แต่ถึงเธอจะเจ็บ เขาก็หยุดตัวเองไม่ไหว รู้ดีว่ามันน่ารังเกียจกับการลักหลับคนเมา แต่เขาหาที่ลงอื่นไม่ได้จริงๆ

“ขอโทษนะควีน แล้วเบลจะรับผิดชอบทุกอย่าง” ริมฝีปากหนาประทับลงไปที่หน้าผากสวย ต่อให้เธอจะไม่ต้องการ เขาก็พร้อมจะรับผิดชอบเธอทุกอย่าง รวมทั้งลูกที่อาจจะเกิดมาด้วย เขาไม่เคยคิดว่าจะมาทำอะไรแบบนี้ จึงไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะป้องกัน และมันก็เลยเถิดมาไกลขนาดนี้ เขาก็ต้องรอรับผลจากการกระทำของตัวเองเท่านั้น