“เรื่องอะไรเหรอ”
คณิตาขมวดคิ้วมุ่น ทุกอย่างที่เขาพูดหมายถึงเรื่องงานหรือเปล่า ถ้าใช่ มันก็ไม่ได้เป็นเพราะเขาทั้งหมดหรอก เธอก็มีส่วนผิด
“ทุกเรื่อง”
ใบหน้าคมซบลงกับไหล่บาง ขบเม้มเบาๆ ไปตามเนื้อขาวเนียนที่โผล่พ้นชุดนอนแบบสายเดี่ยว ควีนไม่ระวังตัวเลย ทั้งที่มีเขาอยู่ในห้อง ทำไมยังกล้าใส่ชุดนอนแบบนี้ออกมาให้เขาเห็น ไม่กลัวเขาเลยรึไง ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดนะเว้ย
“ช่างมันเถอะ เริ่มงานวันนี้เลยนะ” ใบหน้าสวยที่ห้อมล้อมด้วยผมสีเทาสวย แดงระเรื่อขึ้น ก็รับเงินเขามาแล้วอะ ต้องทำงานตามที่เขาต้องการสิ ตอนนี้ดึกแล้ว งานที่เธอทำได้เลยตอนนี้ก็คือ เป็นหมอนให้เขากอด
“ควีน!! เบลไม่ได้มีเจตนาที่ดีเลยวะ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มพูดอยู่ข้างหู เขาไม่ได้หมายความอย่างที่เคยพูดจริงๆ เอาไม่เคยคิดจะนอนกอดเธอเฉยๆ เขาอยากจะทำเหมือนคืนนั้น และจำได้ดีว่าวันต่อมาควีนพูดอะไรไว้บ้าง แค่คบกัน แต่จะไม่ยอมให้เอา
“รู้” คณิต
