“เธอว่าอย่างนั้นเหรอ” เขาหรี่ตาลงมองร่างบางที่ก้าวฉับๆ กำลังจะออกนอกโรงแรม แล้วร่างสูงก็ลุกเดินมุ่งหน้าไปยังทางที่ร่างเล็กนั่นเดินไป
“จะไปไหน” เขาเอ่ยทักหล่อนขึ้นเป็นภาษาสากลทันทีที่เขาเดินไปขวางหน้าหล่อนเอาไว้
ตระการตามองร่างสูงที่หล่อนเห็นหน้าเขาใกล้ๆ เขาดูหล่อมาก แต่ก็นั่นแหละ ลองว่าได้ไม่ถูกชะตาแล้ว ความหล่อนั่นก็ไม่มีความหมาย ยิ่งเขามองหล่อนด้วยดวงตาหวานฉ่ำเชิญชวนอย่างนี้หล่อนยิ่งไม่สน ผู้ชายอะไรดื่มตั้งแต่เช้าคงเมาตั้งแต่หัววัน เย็นมาก็เคล้านารี ชีวิตไม่ทำงาน ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ แล้วพอแก่มาเงินก็หมด แล้วหล่อนต้องหาเลี้ยง โอ้...
แค่คิดตระการตาก็ปวดหัว ผู้ชายคนนี้ไม่มีวันผ่านการสแกนของหล่อนแน่นอน! ตระการตาคิดระแวงตั้งแง่กับเขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเขานั่นแหละคือคนที่น้องสาวหล่อนให้มาพบ
และเขาเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าสาวงามที่ต้องตาคนนี้คือคนที่เขามานั่งรอตั้งแต่เก้าโมงสี่สิบห้า
“กรุณ
