“ยอมเป็นของผมเถอะตระการตา อย่าดิ้นเลยผมเหนื่อยจะเล่นกับคุณแล้ว มันก็สนุกนะ เอาไว้เล่นกันวันหลังดีกว่า”
เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างใบหูของตระการตา หล่อนขนลุกวาบแล้วก็หลับตาปี๋
“ฉันไม่ได้เล่นนะ” หล่อนร้องบอกอย่างน่าสงสาร
เขาที่แกล้งหล่อนอยู่ก็สงสารรู้ว่าหล่อนกลัวจริงๆ แต่ก็จะทำอย่างไรได้ล่ะ ก็เขาถูกใจหล่อนไปแล้วนี่ เขาอยากได้ตั้งแต่แรกเห็นแล้ว แล้วมีหล่อนมาอยู่ในอ้อมกอดอย่างนี้แล้วเขาจะปล่อยให้หล่อนหนีไปได้อย่างไรล่ะ
เขาจะอ่อนโยนกับหล่อน ชักชวนให้หล่อนโอนอ่อนผ่อนตาม แล้วเขาจะสอนให้หล่อนรู้จักความสุขที่สวยงามที่เกิดขึ้นจากคนสองคน
“เดี๋ยวผมจะทำให้คุณต้องการมันเอง” เขาบอกอย่างมั่นใจ
เขาไล้ลิ้นอุ่นที่ใบหูเล็กๆ ขาวๆ ของหล่อนอย่างหยอกเอิน แขนแข็งแรงรัดร่างนั้นไว้ให้ดิ้นหนีไปไหนไม่รอด ตัวเขาโต กว่าหล่อนมาก การที่จะจัดการกับร่างที่ดิ้นขลุกขลักของหล่อนไม่ใช่เรื่องยาก เพราะแค่เขานอนทาบทับกักกันหล่อนเ
