ตระการตารู้สึกตัวในช่วงกลางดึก เพราะหล่อนรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว หล่อนรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรหนักอึ้งพันธนาการร่างกายอยู่ นั่นคงเป็นผ้าห่มขนสัตว์หรือไม่ก็หมอนข้างที่หล่อนชอบเอามากองๆ ไว้กอดเวลานอน หล่อนงัวเงีย แต่ก็พยายามสะบัดสิ่งเหล่านั้นออกจากร่างกาย แต่ว่ามันก็ไม่ยอมหลุด ซ้ำมันยังเคลื่อนไหวได้และก็ไต่หนุบหนับไปทั่วร่างกายโดยเฉพาะแถวหน้าอกและหน้าท้องแบนราบ
“ฮื้อ อะไรนะเนี่ย” หล่อนครางด้วยความรำคาญ มือไม้หล่อนปัดป่ายความรำคาญนั้นออก ก่อนที่หล่อนจะตื่นตัวเต็มที่เพราะห้วงนิทราอันแสนหวานถูกรบกวน
ตระการตารู้ตัวแล้วก็พบว่าสิ่งที่หล่อนคิดว่าเป็นผ้าห่มอะไรนั้นมันไม่ใช่เลย เพราะสิ่งที่พันธนาการเนื้อตัวของหล่อนอยู่คือสิ่งมีชีวิตทีเรียกว่าชีคฮาซีม!
เนื่องจากว่าหล่อนเปิดไฟนอนหล่อนจึงเห็นเขาได้ถนัดตา
“นี่คุณเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
หล่อนแหวเสียงแหลม ผลักร่างหนานั้นออกห่างก่อนจะถอยออกมานั่งหาย
