Habang kumakain kami ay nakahawak si Uncle Hadley sa mga hita ko na para bang pinoprotektahan iyon para hindi ako masilipan.
Maayos naman akong nakaupo kaya alam ko sa sarili ko na hindi ako masisilipan.
Ang damit ko ay maya't maya rin niyang itinataas kahit hindi naman nakikita ang dibdib ko kaya tamad ko siyang tiningnan.
“What? Are you mad? It's your fault for wearing this kind of dress.”
“Ikaw ang bumili nito,” paalala ko sa kaniya. “Lahat ng binili mong damit para sa akin ay puro dress.”
“I know but I didn't say you can wear this kind of dress when you are going outside.”
“Sorry,” paghingi ko ng paumanhin para hindi na kami magtalo pa. Nang bigla siyang tumayo ay nagtataka akong napatitig sa kaniya. “Saan pupunta iyon?”
“Iihi siguro,” sagot ni Lexxie sa akin. “Kanina pa kayo
