“..กลับกัน...ถ้านี่คือความจริง....โบอา..จะยอมพี่...เหมือนในฝันหรือเปล่า..” คำถามของธอนกำลังกดดันฉันจนไม่กล้ามองหน้าขณะที่เขาออกปากถาม ขณะเดียวฉันก็รู้สึกอื่นด้วยเหมือนกัน
“..กลับกัน...ถ้านี่คือความจริง..” หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าที่เคย คล้ายกำลังรู้สึกวาบหวามและหวั่นไหวไปพร้อมกันโดยเฉพาะเมื่อคนตัวใหญ่ ยิงคำถามสุดท้ายออกมา “..โบอา..จะยอมพี่...เหมือนในฝันหรือเปล่า..”
“อะ...” อีกครั้งที่สัมผัสนุ่มนวลของธอนทำฉันสะดุ้งเฮือก
มันเกิดขึ้นทันทีเมื่อเขาแตะปลายนิ้วรั้งแผ่นหลังฉันไว้ โดยคงเอียงมองอย่างช้าๆ สบสายตานิ่งงันเพื่อรอฟังคำตอบ
“ไม่รู้ ธอน” ฉันมั่นใจว่าสิ่งที่ลอดผ่านริมฝีปากนั้นคือถ้อยคำปฏิเสธ แต่มันก็เหมือนว่าคนฟังไม่เข้าใจ กดรั้งแผ่นหลังฉันที่ทำท่าจะก้าวถอยห่างให้ขยับเข้ามาแนบชิดลำตัวด้วยสีหน้านิ่งๆ กับรอยยิ้มละมุนละไมมุมปาก
“..หัวใจโบอา..เต้นแรงจังนะ..” ซ้ำร้ายยังพูดได้ราวกับว่าเขาคือผู้ค
