“เอาล่ะ...Ssss…หลับตาสิ...โบอา” ฉันพยักหน้าตอบธอนทั้งที่ยังหลับตาปี๋
เวลารอบตัวเหมือนเคลื่อนที่ช้าลง มันบ้า ที่ฉันดันรู้สึกเหมือนว่าแสงสีทองของพระจันทร์กำลังสาดส่องลงมากระทบผิวเหนอะหนะ ขณะถูกผูกพันธนาการด้วยความยาวของงูยักษ์สีดำดูน่าเกรงขาม โดยมีเสียงของธอนดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา
และเชื่อว่าธอนเองก็คงรับรู้สึกฉันเช่นกัน
“กลัวเหรอ...โบอา...Ssss..” รู้สึกถึงความเหนอะแนะและชื้นแฉะของน้ำนมถูกชโลมไปตามผิวกายอย่างเชื่องช้า ร่างกายเริ่มสั่นและรู้สึกสะท้านทุกวินาทีที่เกล็ดงูหนาครูดลากผ่านผิวหนัง พาหยาดหยดของน้ำนมอาบไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย
“Sss...ไม่ต้องกลัว...คิดซะว่าฉันเป็นมนุษย์เหมือนเธอ...”
“อะ...อื้อ” ความคิดในหัวตอนนี้มันว่างเปล่าไร้ซึ่งความคิดใด เมื่อช่วงลำตัวของงูที่กำลังเอ่ยถามครูดเลื้อยผ่านทรวงอกขึ้นสูงไปตามแนวระดับลำคอลงไปตามแผ่นหลัง ทั้งที่ร่างกายถูกพันรัดด้วยลำตัวของสัตว์เลือดเย็
