“กำลังเดินทางมาหาเมียของมันที่อยู่ภายในอาคารแห่งนี้ยังไงล่ะ...”
“อ้าวไฮ เฮนเลย์!” หลังเสียงพูดไม่ทันจบประโยคดี ฉันก็ยังได้ยินเสียงของเพื่อนผิวสี เอ่ยปากทักชายหนุ่มที่เดินฝ่าฝูงงูเข้ามาแบบไม่คิดรังเกียจหรือหวาดกลัว สายตาเหมือนถูกสะกดให้จับจ้องร่างสูงอยู่เช่นนั้นจนกระทั่งเขาเดินเข้ามาใกล้และหยุดเท้าลงตรงหน้าในที่สุด
ธอนมองผ่านฉันไปยังเจ้าของเสียงทักทายพร้อมด้วยรอยยิ้มนิดๆมุมปาก ก่อนหลุบตาลงต่ำมายังฉัน แล้วเอ่ยขึ้น
“ทำไม...ไม่รอพี่เลย...” ไม่ใช่แค่ถามแต่เขายังวางมือลงบนผมหยักศกสีสดยุ่งๆ ของฉันด้วย
“กะ ก็ฉันไม่...เฮือก!” ฉันพยายามตอบเขาพลางใช้คว้ามือหนาซึ่งกำลังยีเรือนผมยุ่งๆ ออกไป ทว่า ร่างกายก็ต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นอีกครั้ง
‘Ssss..ss...s’ เมื่อในหัวได้ยินเสียงของงูดังแทรกขึ้นมา มันไม่ใช่เสียงร้องของงูตามช่วงเวลาปกติ หากแต่เสียงดังกล่าวคล้ายกับเสียงขู่กรรโชกแสดงอำนาจเสียมากกว่า
สายตาเลื่อน
