When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ลินิน Say :: “กรี๊ดดดดดดดดดดด” “ฟองงงง!!!!!” ฉันกับคนอื่น ๆ รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน แต่คนที่เร็วกว่าใครก็น่าจะเป็นพี่ป่าน เพิ่งจะรู้ว่าพี่รักลูกก็วันนี้ ฉันขึ้นมาถึงชั้นบนก็เจอผู้ชายที่ไม่รู้จักนอนอยู่บนห้องของฉัน พวกนี้เป็นใคร ผู้ชายสองคนหน้าตาน่ากลัวที่กำลังจับชีฟองเอาไว้ “พวกมึงปล่อยลูกกู น้องสาวกูมาแล้ว จะเอาเพชร น้องสาวกูจะไปเอาให้” “ลูกสาวสวยขนาดนี้ก็ไม่บอก น่ารักกำลังรุ่น ๆ ซะด้วย ให้น้องมึงไปเอาเพชร เอาอีเด็กนี่ไว้เป็นตัวประกัน เอาเพชรมาให้กู เอาไปขาย แล้วจะได้แยกย้าย” “เอาไปคืน!!! เอาไปคืนเจ้าของเดี๋ยวนี้ เคยคิดกันบ้างไหม ถ้าเจ้าของเขามาเอาคืนจะทำยังไง พี่ป่าน ช่วยเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกมันเถอะวะ เฮ้ออออ พี่ป่านฉันจะไปเอาเพชรบ้าบอของพี่ แล้วพี่ต้องเอาไปคืน” ประโยคของฉันทำให้ ปืนสีดำวาววับจ่อมาที่ฉันเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก “อานินนนนน!!!!” คอตตอนเดินเข้ามาหาฉัน แล้วเอาตัวบังฉัน