ลินิน Say ::
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
“ฟองงงง!!!!!” ฉันกับคนอื่น ๆ รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน แต่คนที่เร็วกว่าใครก็น่าจะเป็นพี่ป่าน เพิ่งจะรู้ว่าพี่รักลูกก็วันนี้ ฉันขึ้นมาถึงชั้นบนก็เจอผู้ชายที่ไม่รู้จักนอนอยู่บนห้องของฉัน พวกนี้เป็นใคร ผู้ชายสองคนหน้าตาน่ากลัวที่กำลังจับชีฟองเอาไว้
“พวกมึงปล่อยลูกกู น้องสาวกูมาแล้ว จะเอาเพชร น้องสาวกูจะไปเอาให้”
“ลูกสาวสวยขนาดนี้ก็ไม่บอก น่ารักกำลังรุ่น ๆ ซะด้วย ให้น้องมึงไปเอาเพชร เอาอีเด็กนี่ไว้เป็นตัวประกัน เอาเพชรมาให้กู เอาไปขาย แล้วจะได้แยกย้าย”
“เอาไปคืน!!! เอาไปคืนเจ้าของเดี๋ยวนี้ เคยคิดกันบ้างไหม ถ้าเจ้าของเขามาเอาคืนจะทำยังไง พี่ป่าน ช่วยเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกมันเถอะวะ เฮ้ออออ พี่ป่านฉันจะไปเอาเพชรบ้าบอของพี่ แล้วพี่ต้องเอาไปคืน” ประโยคของฉันทำให้ ปืนสีดำวาววับจ่อมาที่ฉันเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก
“อานินนนนน!!!!” คอตตอนเดินเข้ามาหาฉัน แล้วเอาตัวบังฉัน
