PAGSASALIN
kuliling/wind chime
❣︎ ASUNCION ❣︎ (1900)
"Pasensya na kayo, Senyorita, sa inasal ng aking pinsang si Juanito," hinging paumanhin ni Anda.
Narito kami sa bahaging likod ng aming hasyenda, nakaupo sa ilalim ng puno ng mangga. Kay sarap sa pakiramdam nang malamig na hangin sa panghapong oras. Hindi mo mararamdaman ang init na hatid ng haring araw, dahil na rin sa napapalibutan kami nang matatayog na mga puno at nagkalat ang mga bulaklak na tila bahaghari sa kalupaan.
"Pasensya ka na rin sa aking inasal, alam mo namang hindi ako sanay makihalubilo sa mga ginoo, lalo pa at..." Tumikhim ako nang maalala ang nakitang tanawin kahapon, "... walang pang-itaas na damit."
Pakiramdam ko, sinabuyan ako nang mainit-init na tubig, iyong tipong mabubuhay ang isang patay. Kahit sina Igna
