Zamanın ne denli hızlı olduğuna son zamanlarda sıkça şahitlik ediyordum. Enteresan bir şekilde her şey o kadar hızlı ilerliyordu ki hızına yetişmekte zorlu çekmiyorum desem yalan olurdu.
O günün üzerinden tam üç hafta geçmişti. Dile kolay üç hafta.
Yaman, bu üç hafta içerisinde daha da suratsız ve çekilmez birine dönüşmüştü. Anlaşılan o ki yeraltında işler yolunda gitmiyordu ve bu da sinirini bozuyordu .
Bu üç haftanın en güzel yanı iyileşmem olmuştu. Artık yürüyebiliyor ve rahat nefes alabiliyordum. Morluklarım da tamamen iyileşmişti. Bir diğer güzel yanı ise bol bol babam ve Beyza ile vakit geçirme fırsatı bulmuştum.
Beyza hala tam toparlayamamış olsa bu üç hafta da onu hiç görmediği için içi biraz rahattı ancak içimden bir ses hala daha ona karşı hisleri olduğunu söylüyordu. Sadece
