Ne ara kahvaltı yaptım ne ara Safinaz abla sayesinde hazırlandım bilmiyorum ama şu an arabadaydım. Yüzümde ki morlukları fondöten ile kapatmış olsam da şu an şirkete böyle gitmek içime hiç sinmiyordu. En azından ilk gelişim böyle olmamalıydı.
Bu kararsızlığımı fark eden Yaman’ın gözleri gözlerime tırmandı. “Endişelenme. Seni arka kapıdan sokacağım. Seni şirkete götürme nedeni hem biraz kafanı dağıtmak hem de önemli bir toplantı var ve orada seni tanıtmak. Önümüzde ki ay büyük bir davet olacak ve öncesinde seni tanıtmak istiyor.”
Beni tanıtmak istemesi elbette ki onur vericiydi ancak bu halde değildi. “İyileştiğimde gelsem daha iyi olurdu sanki. Bu halde, daha evleneli neredeyse bir ay olmuşken böyle bir kaza geçirmenin yanlış anlaşılmasın dan korkuyorum.” Dediğimde kaşları hızla çatıldı.
