Biz insanoğlu farklıydık. Kimimiz nankör, kimimiz vicdansız kimimiz ise fazla merhametli olarak dünyaya gelmiştik. Aslında tertemiz dünyaya gelip şartlar nedeniyle değişime uğramış ve şartların getirisi olarak ya iyilik kıyafetini üzerimize geçirmiştik ya da kötülük kıyafetini. Ben ne çok iyi biriydim ne de çok kötü. Bazen farkında olmadan sivri dilimin getirisi olarak kalp kırdığım da oluyordu. Her ne kadar sonradan çok pişmanlık yaşasam da...
Yaman da böyle karanlık bir hayatın kucağına düşmüş olmalıydı. Yoksa bir insan neden acımasız olmayı ilke edinirdi ki kendine? Ya da mafya olup insan öldürmeyi?
Acaba şu an bana bakarken ne hissediyordu çok merak ediyordum. Yakışıklı yüzüne yansıyan şaşkınlık gururumu okşuyordu. Beni beğendiğini hayranlıkla çevrelenmiş göz bebekleri den anlamak mü
