İliklerime kadar hissettiğim soğuk artık bedenimi uyuşturmuştu. Her an hipotermi geçirip ölecekmiş gibi bir his kapladı bedenimi. Konuşmanın üzerinden bir iki saat geçmişti ve o manyak herif beni yalnız bırakıp odadan çıkmıştı. Ben ise soğukla cebelleşmiş, zincirleri koparmaya çalışmış ve koca bir hüsrana uğramıştım.
Moraran ayak ve kol bileklerime üzgün gözlerle baktım. Gözlerim yavaş yavaş gidiyordu, artık hiçbir uzvumu kontrol edemiyordum.
Burada ölecek miydim? Neden başım son zamanlarda dertten kurtulmuyordu? Yaman Demiroğlu’nun karısı olmak tahmin ettiğimden daha zordu. Ben 10 ay daha bunlara mı maruz kalacaktım? Gözüme fazlasıyla korkutucu geldi.
Gözlerim iyice kapanmaya başladığında kendimi ayık tutmaya çalıştım. Bu esnada duyduğum silah sesleri ile irkilerek gözlerimi açmaya zor
