Yaman Demiroğlu’nun ağzından:
Cehennem kadar sıcak ve buzlar kadar da soğuk olduğumu söylerdi insanlar. Ben ise kendimi tabir edecek ve kendime yakıştırdığım tek kelimenin içinde kayboluyordu. Boşluk. Koca bir boşluktan ibarettim.
Kalbim taştı artık.
Buna sebep olanlar da insanlardı. Evet, hiçbir zaman fazla insancıl biri değildim belki ama bu kadar da nefret dolu olduğum söylenemezdi.
Bir zamanlar bir kadını çok sevdim ve sevginin ne büyük bir hata olduğunu onunla öğrendim. Bunların hepsinin bir ders olduğunu aklıma yazıp, herkesi hayatımdan çıkardım.
İlk başta eski karım Arzu’yu, hemen ardından en yakın arkadaşım Tayfun Çakır’ı. Şimdi ikisi de evliydi ve bir kız çocukları vardı. Bir zamanlar bizim hayalini kurduğumuz çocuğa şimdi onunla sahipti.
Hissettiğim hiçbir şey yoktu. Ne nef
