การพักฟื้นของเว่ยซินอี้เป็นไปได้ด้วยดี หลังจากคุยกับอดีตท่านแม่ทัพสวีแล้วคนงามก็เอาแต่นอนและอ่านหนังสือคล้ายกับกำลังรอบางสิ่งอยู่
“องค์หญิงเพคะ องค์หญิงรองขอเข้าเฝ้าเพคะ” มู่หนันเข้ามาแจ้งเจ้านายของตนให้ทราบ
‘น้องหญิงรองงั้นหรือ ให้นางเข้ามา’
บรรดาพี่น้องได้ยกโขยงกันมาเยี่ยมไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อวันก่อน ไม่คิดว่าน้องสาวผู้นี้จะมาอีกครั้ง
“ถวายพระพรพี่หญิงใหญ่ วันนี้ร่างกายดีขึ้นรึไม่เพคะ” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมร่างอรชรที่เดินนวยนาดเข้ามา
‘ตอนนี้พี่ดีขึ้นมากแล้ว’
ยกเว้นตรงลำคอเท่านั้นที่หมอหลวงบอกว่าต้องรักษาอีกสักพักจึงจะสามารถกลับมาพูดได้ดังเดิม
“ได้ยินเช่นนั้นน้องก็สบายใจ….เอ่อ….วันนี้ไม่มีคนมาเยี่ยมพี่หญิงบ้างหรือเพคะ” ประโยคนั้นทำให้คิ้วเรียวเลิกขึ้นเหมือนเพิ่งเข้าใจจุดประสงค์ของน้องสาว สงสัยคงมีคนคาบข่าวไปบอกว่าราชครูหลิวมาเข้าเฝ้าทุกวันกระมัง ก็ตั้งแต่วันที่คุยกันเขาก็มักจะมาด
