กลางดึกอนามิกาต้องตื่นนอนมาพบกับธานุวัตน์ที่มาหาหล่อนถึงบ้านหลังจากที่ออกเวรมาแล้ว วันนี้อนามิกาอยู่บ้านกับเด็กรับใช้ไม่มีใครอยู่ด้วยเพราะว่าพรีมพริมาออกไปต่างจังหวัด ส่วนแก้วกันยาน้องสาวแท้ๆ กับญาติของพรีมพริมาก็เเวะมาเยี่ยมเยียนไม่ได้อยู่บ้านนี้ถาวรกันสักคน
อนามิกามองแขกที่มานั่งรออยู่ในบ้านแล้วก็ส่ายหน้า หล่อนหาวหวอดๆ แทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว... ตั้งแต่รู้จักกับเขามาหล่อนกับเขาพบกันไม่เป็นเวล่ำเวลาเหลือเกิน นั่นเป็นเพราะอาชีพอันเสียสละของเขานั่นแหล่ะ มีธุระอะไรกับเขาอย่าได้คุยในเวลางานเชียว เพราะว่างานเขายุ่งมาก...
“คิดแผนใหม่ได้หรือยัง” หล่อนถามเขา
“คิดไม่ออก ตอนนี้พักเรื่องไอ้ต้นกับพรีมไว้ก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้เรื่องที่ผมปวดหัวมีมากกว่าสียอีก”
“อ้าว เรื่องอะไรกันล่ะ อย่าบอกนะว่าที่มาปลุกฉันดึกๆ อย่างนี้ไม่ใช่เรื่องพี่พรีมแต่ว่ามีปัญหาเรื่องงาน”
“เปล่า... ไม่ใช่เรื่องงานหรอก เอ่อ ผมขอ
