ตติยะมองคนร่างเล็กที่ยืนโมโหสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้า... เขาเกลียดที่ต้องมาเจอหล่อนเหลือเกิน ขนาดว่ามาพักผ่อนแท้ๆ ก็ยังมาเจอหล่อน เจ้าของใบหน้าสวยหวานที่ตามหลอกหลอนหัวใจเขาทั้งยามหลับยามตื่น...
หล่อนสวมชุดเดรสลายดอกไม้สีขาว ตัวเสื้อนั้นเป็นสายเดี่ยวอวดบ่าไหล่กลมกลึงติดกับกระโปรงสั้นที่บานออกเสริมให้ร่างหล่อนดูอรชรอ้อนแอ้นขึ้นมามาก แต่เขาก็หงุดหงิดทุกครั้งที่คิดว่าร่างนี้เคยถูกลูบไล้ด้วยมือของใครอื่นที่ไม่ใช่เขา... แค่นั้นมันก็ทำให้เขาหมดความสิเน่หาในตัวหล่อนได้แทบจะทันที
“วันนี้ยั่วผู้ชายให้สนุกไปเลยล่ะสิพรีม ผมจะบอกอะไรให้นะ ไอ้ชุดที่คุณแต่งอยู่นี่นะทำให้คนมองตามจนเหลียวหลังเลยล่ะ เขาคงตั้งราคาคุณกันเป็นว่าเล่นเลยทีเดียว”
“ฉันไม่ใช่โสเภณีนะ” หล่อนแหว เขานี่ยังไงกัน หล่อนมาที่ทะเลจะให้คลุมเนื้อคลุมตัวอย่างกับอยู่ทะเลทรายหรือไง แล้วการที่หล่อนจะแต่งตัวแบบไหนทำไมเขาต้องมายุ่งด้วย ทั้งที่หล่อน
