Chapter 13
1840 Words
ตอนนี้คุณแม่มานั่งทานอาหารพร้อมกันกับลูกชายและไม่ลืมที่จะชวนขนมผิงมากินด้วย หญิงสาวตักนั่นนี่ให้คุณหญิงอย่างเอาใจโดยที่ไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย จะบอกว่าเขาพอเข้าใจว่าที่เธอต้องทำแบบนี้เพราะว่าขนมผิงกลัวแม่ของเขารู้ แต่เข้าใจมั้ยว่าคนมันเคยได้รับความสนใจจากสิ่งนั้นมาก่อน แต่ตอนนี้ทำได้แค่เพียงมองเธอทำให้คนอื่นเช่นแม่ของเขามันรู้สึกเซ็งนิดหน่อย
"เดี๋ยวผิงเอาเมล่อนมาให้นะคะ ของฝากจากบนดอยค่ะพ่อเลี้ยงซื้อมา"
"จริงเหรอ.. ฉันชอบนะงั้นทานข้าวเสร็จเราไปกินด้วยกันที่ห้องรับแขกดีกว่า วันนี้ฉันจะดูละครเย็นผิงกับพาไปดูเป็นเพื่อนฉันนะ"
"ได้ค่ะ"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหยิบน้ำเย็นส่งให้ท่าน พ่อเลี้ยงคาวีมองหญิงสาวอย่างเซ็งๆก่อนจะตักอาหารตรงหน้าทานเองอย่างช่วยไม่ได้ ใช้เวลาไม่นานเขาก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วตามสามคนไปในห้องรับแขก ให้ไปอยู่ในห้องคนเดียวเหงาๆอย่างนั้นเหรอ เหอะ! น่าเบื่อจะตาย
"อ่าวพ่อเลี้ยง มาดูละครกับแม่เหรอ"
"ครับ ผมเบื่อนะขออยู่ด้วย"
เขาเดินมานั่งลงข้างคุณแม่โดยมีขนมผิงนั่งอยู่ข้างล่างกำลังปอกเมล่อนอยู่ เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้เธอก่อนจะเอ่ยออกมา
"ขอกินด้วยสิ"
ขนมผิงหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ได้ค่ะพ่อเลี้ยง"
เธอตักเมล่อนใส่จานแบ่งให้เขาก่อนจะส่งไปให้ตรงหน้า เขารับมาก่อนจะตักทานแก้เบื่อ แม่ไม่น่ามาตอนนี้เลยให้ตายสิทุกอย่างพังหมดเลย เห้อ!
"อร่อยมั้ยคะ"
"อร่อยสิ เราไม่กินเหรอ"
เขาเอ่ยถามขนมผิงเพราะรู้ว่าหญิงสาวชอบมาก คุณหญิงลอบมองสองหนุ่มสาวก่อนจะหันไปมองป้าพาแล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อย
"กินไปแล้วค่ะ ป้าพานี่ของป้าจ๊ะ"
"ขอบใจไอ้ผิง กินบ้างสิเรานะผอมไปแล้ว"
"ผิงผอมที่ไหนเล่า เค้าเรียกหุ่นดีแล้วจ๊ะป้า"
"ผอมอย่างกับไม้เสียบผี หุ่นดีตรงไหน"
พ่อเลี้ยงเอ่ยออกมาลอยๆก่อนจะกินเมล่อนในจานพร้อมกับอมยิ้มแก้มปริ คุณหญิงลอบสังเกตทั้งสองคนเป็นลูกชายของเธอเองที่ชอบมองเด็กสาว พอเธอเผลอไปคุยกับพาก็ชอบสะกิดขนมผิงอย่างแกล้ง แล้วแบบนี้ยังจะปากแข็งอีก
"พ่อเลี้ยงว่าให้ผิงซะเสียหมด"
หญิงสาวบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังนัก เขาอมยิ้มพลางใช้ขาสะกิดเธอทีเผลออย่างแกล้ง
"แม่ง่วงแล้ว หนูผิงเราไปนอนกันเถอะลูก"
"ได้ค่ะคุณหญิง"
ขนมผิงลุกขึ้นประคองคุณท่านให้ขึ้นยืน พ่อเลี้ยงคาวีลุกขึ้นตามก่อนจะช่วยประคองแม่อีกฝั่ง
"แม่ไม่มาหาผมตั้งนาน คืนนี้ผมนอนด้วยได้มั้ยจะได้หายคิดถึง"
เขาอมยิ้มมองคนเป็นแม่อย่างอ้อน คุณหญิงหันไปมองขนมผิงเธอเห็นสายตาของท่านรีบก้มหน้าลงทันทีอย่างรู้สึกแปลก เหมือนท่านจะรู้อะไรซักอย่างเลยอ่ะแต่ตอนนี้ยังเดาไม่ออก
"แม่นอนกับผิงลูกจะมานอนได้ยังไงน่าเกลียด มันจะดูไม่ดีเอาได้ ค่อยนอนแล้วกันฝันดีนะลูก หนูผิงเอาจานไปเก็บก่อนก็ได้ค่อยตามฉันเข้าไป เดี๋ยวไปกับพาก่อน"
คุณหญิงให้คนสนิทพากลับเข้าห้องไป แต่จริงแล้วก็แค่อยากจะให้โอกาสทั้งสองคนได้คุยกันซักแป๊บ และเธอกับพาจะแอบมองอยู่ห่างๆ
"ได้ค่ะ"
ขนมผิงนั่งลงเก็บจานปล่อยให้ป้าพากับคุณหญิงเดินเข้าห้องไปก่อน คล้อยหลังเหลือกันแค่สองคนพ่อเลี้ยงคาวีเดินมาสวมกอดหญิงสาวไว้ทันทีพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาด้วยความคิดถึง
"งื้อ..พ่อเลี้ยงขาทำอะไรเนี่ย"
"ทำไมแม่ต้องมาด้วยเนี่ย เซ็งเลย"
เขาทำหน้าเสียอารมณ์เป็นอย่างมาก วาดฝันไว้ว่าจะนอนกอดผิงทั้งคืนแต่สุดท้ายต้องได้นอนคนเดียวซะอย่างนั้น
"พูดอะไรแบบนั้นคะ คุณแม่มาหาต้องดีใจสิ ผิงจะไปเก็บของแล้วพ่อเลี้ยงไปนอนได้แล้วค่ะ ฝันดีนะคะ"
ขนมผิงหอมแก้มชายหนุ่มเพื่อบอกฝันดีก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก พ่อเลี้ยงเดินตามออกมาก่อนจะปล่อยให้เธอเก็บจานเสร็จแล้วดึงเธอมากอดอีกครั้งหนึ่งตรงหน้าห้องครัว
"พรุ่งนี้ไปหาที่ออฟฟิศนะ จะไปรอที่นั่น"
"ออฟฟิศของไร่เหรอคะ"
"อืม ใช่... จะรอนะ"
ขนมผิงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกอดพ่อเลี้ยงกลับเช่นกัน คืนนี้เธอคงเหงาเพราะปกติจะนอนกับพ่อเลี้ยงทุกคืนเลย นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไม่ได้นอนกอดชายหนุ่ม
และทุกอย่างอยู่ในสายตาของคนเป็นแม่และป้า ทั้งสองคนแอบมองหน้าประตูก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วหันมาคุยกัน
"มีนัดกันออกไปเจอที่ออฟฟิศด้วย ลูกชายฉันมันร้ายมากจริงๆ"
"แล้วคุณหญิงจะทำยังไงเจ้า"
ป้าพาเอ่ยถามอย่างสงสัย คุณหญิงยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนไม่ตอบคำถามอะไรอีก ซักพักขนมผิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มแก้มปริอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
"ยิ้มมาเชียว มีอะไรดีๆเหรอจ๊ะ"
"เปล่าค่ะ ป้าพากลับเถอะจ๊ะดึกแล้ว เดี๋ยวผิงดูแลคุณหญิงต่อเอง"
"อืม ฝากด้วยนะพาไปก่อนนะเจ้าคุณหญิง"
"พรุ่งนี้เจอกันนะพา"
พายิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน ส่วนผิงขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะจัดที่นอนให้แล้วพาท่านมานอนลงบนเตียง
"ผิงนวดให้นะคะจะได้นอนสบาย"
คุณหญิงมองเด็กสาวที่นั่งลงข้างเตียงแล้วค่อยๆนวดมือนวดแขนให้เธออย่างเบามือ ท่านเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เอาจริงๆเธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไรแม่ขนมผิงเลยซักนิด แต่ติดอยู่ที่ถ้าลูกชายยอมมาคุยกับเธอตรงๆอาจจะยอมให้แต่งงานกันเลยก็ได้ แต่ถ้าเขาจะเลี้ยงไว้แบบนี้ไม่ยอมให้สถานะก็ควรจะถูกลงโทษไม่เห็นคุณค่าของความเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
"ปิดไปเถอะหนูผิง แล้วมานอนข้างฉัน"
"ค่ะคุณหญิง"
ขนมผิงลุกขึ้นไปปิดไฟก่อนจะเปิดแค่โคมไฟสลัวๆ เธอมานั่งลงข้างๆท่านก่อนจะนวดมือให้เพื่อนกล่อมให้ท่านนอนหลับก่อน
"ผิงจะนวดผ่อนคลายให้จนกว่าจะหลับนะคะ คุณหญิงไม่กลับมานานอาจจะแปลกที่ไม่ชินเอาได้"
"ขอบใจนะจ๊ะหนูผิง"
"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ นอนพักนะคะ"
"จ๊ะ"
จากนั้นท่านก็หลับตาลงก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสบายใจ คืนนี้ท่าทางจะนอนหลับฝันดีเพราะมีคนผ่อนคลายให้ก่อนนอน ทั้งที่ปกติไม่เคยมีใครทำให้แบบนี้มาก่อน ชักจะชอบแล้วสิ
เช้าวันต่อมา...
พ่อเลี้ยงมานั่งทานข้าวเช้ากับคุณแม่ โดยที่ขนมผิงนั่งอยู่ข้างๆคอยดูแลคุณแม่ของเขาไม่ห่าง
"ซุปเห็ดมีประโยชน์นะคะ คุณหญิงลองชิมนะคะผิงทำเอง"
ขนมผิงส่งชามไปให้ท่านตรงหน้า คุณหญิงลองชิมก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"อร่อยมากเลยจ๊ะ แล้วนี่จะไปไหนวันนี้"
"ผิงเหรอคะ... คงไป"
"ไปฝึกงานไงผิง บอกดินให้แล้วเมื่อวาน"
"ฝึกงานเหรอคะ... อ่อ ค่ะ"
ขนมผิงร้องออกมาก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ คุณหญิงยิ้มออกมาอย่างไม่ว่าอะไร ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าลูกชายนัดแนะกับเด็กสาวตั้งแต่เมื่อคืนว่าให้ไปหาที่ออฟฟิศ ดินก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นเพราะฉะนั้นเธอจะปล่อยขนมผิงไปก่อน
"งั้นผมไปก่อนนะครับแม่ เย็นนี้เจอกันนะครับ"
"จ๊ะ ไปเถอะ"
พ่อเลี้ยงลุกขึ้นเดินไปไร่อย่างอารมณ์ดี ปกติเขาไม่เข้าออฟฟิศอยู่แล้วแต่วันนี้อยากอยู่กับผิงก็เลยนัดให้ไปเจอที่นั่น เพราะที่บ้านมันไม่สะดวกเท่าไหร่
และไม่นานขนมผิงก็แต่งตัวแล้วตามพ่อเลี้ยงไปที่ออฟฟิศโดยมีกาแฟร้อนและน้ำสมุนไพรติดมือไปด้วย เธอเข้ามาในห้องทำงานของพ่อเลี้ยงวางของทุกอย่างลงก่อนจะถูกชายหนุ่มดึงเข้าหาแล้วพรหมจูบไปทั่ว
"พ่อเลี้ยงใจเย็นสิคะ"
"เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้ทำนะ เธอจะใจร้ายกับฉันไปแล้วนะผิง ตอนนี้ขอก่อนไม่ไหวแล้ว"
เขาดันตัวขนมผิงลงไปบนโซฟาก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเธอแล้วดูดเม้มตามตัวอย่างหื่นกระหาย หญิงสาวร้องครางออกมาก่อนจะโอบรอบคอชายหนุ่มพร้อมกับขยับเข้าหาเขา ทั้งสองคนกอดรัดกันอยู่นานแทบจะกลืนกินกันอยู่แล้ว อารมณ์ของเขากำลังได้ที่พร้อมปลดปล่อยแต่ทุกอย่างต้องชะงักลงเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อกๆๆๆ
พ่อเลี้ยงผละออกก่อนจะหลับตาลงอย่างระงับอารมณ์ของตัวเอง ใครมันมาตอนนี้เนี่ยเขากำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว
"ใครมาวะเนี่ย"
"ผิงไปเปิดให้ค่ะ"
หญิงสาวรีบลุกขึ้นก่อนจะติดกระดุมแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อย เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆส่วนพ่อเลี้ยงก็เดินไปนั่งลงบนโต๊ะทำงาน เพราะสภาพเขาตอนนี้ไม่พร้อมจะยืนคุยกับใครเพราะอารมณ์มันยังคงค้างคาอยู่
"รีบไปเปิดแล้วไล่ออกไปก่อนเลยนะ"
"ค่ะ"
ขนมผิงเดินออกไปเปิดประตูก่อนจะตาโตเล็กน้อยเมื่อคนที่มาคือคุณแม่ของพ่อเลี้ยงนั่นเอง
"คุณหญิง!"
"ฉันเองจ๊ะ อยู่บ้านมันเบื่อนะขอมาดูผิงทำงานได้มั้ยจ๊ะ"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อเลี้ยงคาวีที่ตอนนี้ถึงกับทำหน้าไม่ถูก...
"แม่... ไม่อยู่บ้านเหรอครับ"
"ไม่อ่ะอยากดูหนูผิงทำงาน ตามสบายเลยจ๊ะแม่จะนั่งเล่นตรงนี้แหละ ไม่กวนลูกแน่นอน"
คุณหญิงเดินเข้ามาข้างในก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาแล้วมองลูกชายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอจะขัดขวางทุกวิถีทางที่ไม่ให้พ่อเลี้ยงคาวีได้ใกล้ชิดขนมผิง ดูสิว่าจะทนได้ขนาดไหน
'ถ้าอยากได้คืนก็ยอมรับความจริงสิ...'
พ่อเลี้ยงคาวีในตอนนี้กุมขมับตัวเองอย่างเครียดสุดๆ นอกจากอารมณ์ค้างแล้วยังสานต่อไม่ได้อีก ถ้าเป็นแบบนี้เขาได้อกแตกตายภายในวันสองวันแน่นอน...
'ทำไมรู้สึกว่าแม่กำลังเล่นสงครามประสาทกับเขาอยู่...'
- Writer
