บทที่13

1270 Words

แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาใจร้าย แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายกับเธอถึงเพียงนี้ นั่นยิ่งเป็นเครื่องตอกย้ำให้เธอได้รู้ ว่าผู้หญิงที่ตนเองเพิ่งจะกล่าวถึงนั้น คงจะมีความสำคัญกับเขาไม่น้อยเลย! มันช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะเรื่องราวของเขาจะไม่ใช่ความลับของคนที่นี่ จึงไม่แปลกที่เธอจะได้รู้มาจากขนุนที่เผลอหลุดปากเล่าให้ฟัง เพียงเพราะอีกฝ่ายเห็นท่าทีที่แสนเบื่อหน่ายของเธอเข้า “เจ็บแล้วก็ช่วยจำใส่สมองของคุณเอาไว้ด้วย อย่าได้พูดอะไรแบบเมื่อกี้ออกมาอีก ไม่อย่างนั้นจะโดนยิ่งกว่านี้ จำไว้!” เสียงเข้มตวาดลั่นพร้อมๆ กับร่างเล็กที่ถูกเหวี่ยงจนล้ม แต่นั่นมันกลับไม่ได้ทำให้จิตใต้สำนึกของเขากลับมาทำงานได้อย่างปกติเลยแม้แต่วินาทีเดียว คืนนั้นกานต์ไม่ได้กลับมานอนบ้าน และเธอก็ไม่สนด้วยว่าเขาจะไปนอนที่ไหนหรือไปนอนกับใคร สิ่งเดียวที่พอจะดึงดูดความสนใจจากเธอได้เห็นจะมีก็แต่การปรากฏตัวของคนตรงหน้านี้เท่านั้น “นายให้ผ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD