Forbidden Devotion

Hindi mapigilan ni Kathleen na mapatitig sa ginintuang mga mata ni Ishmael. Ilang pulgada lang ang layo ng mga labi nila sa isa’t isa at hindi niya alintana ang gaspang ng dayaming nasa likuran niya. Hindi niya rin naririnig ang ingay ng mga kabayong nasa loob ng kamalig na kinaroroonan nila, o ang amoy ng mga hayop na naroroon. Madilim ang paligid maliban sa kakaunting liwanag ng papalubog na araw na pumapasok sa mga biyak ng kahoy na dingding. Hinubad ni Ishmael ang suot nitong kamisetang puti. Lumantad sa kanyang mga mata ang matipunong katawan nitong madalas din nitong ibandera sa rancho at hacienda tuwing umaga. Hinila siya nito papaupo. Inilatag ang puting tela at muli siyang pinahiga. “Mas komportable na ba ‘yan sa ‘yo, Kathleen? Puwede naman tayong lumipat sa silid ko--” Hindi na ito muli pang nakahuma nang hilahin niya ito at siniil ng halik. Maalab iyon. Mapusok. Sa buong tanang buhay niya ay noon lang siya nakaramdam ng ganoong klase ng kalayaan. Tila ba nakalimutan niya ang lalaki at mga responsibilidad niyang naghihintay sa X. Sa bisig ni Ishmael, pakiramdam niya ay palaging nagiging tama ang bawat mali na kanyang... “Kathleen...” bulong nito sa kanyang tainga bago nito sinalubong ang kanyang mga mata. “Tama ba ‘tong gagawin at mga gagawin natin? Babalik ka na sa X pagkatapos ng dalawang buwan... At ayokong maiwan na nag-iisip, naghahanap...” “Mael,” pagpapakalma niya rito. “Sa ‘yo ako habang nasa Santa Quiteria ako.” Ungol ang kumawala sa kanyang mga labi nang mag-umpisa itong maglaro. “At paano kapag nasa siyudad ka na? Sa akin ka pa rin ba? Sabihin mo, Kathleen... Pagmamay-ari pa rin ba kita kapag bumalik ka na sa X?” Nagtanim ito ng mga mumunting halik sa kanyang leeg habang hawak-hawak ng isang kamay nito ang magkabila niyang pulso sa itaas ng kanyang ulo. “Mael...” “Sasagi pa rin ba ako sa isip mo kapag bumalik ka na sa kanya?”