lovefriend สุดทางเพื่อน

พิสูจน์ความจริง

ไอเดนที่มาส่ง กอบัวที่ห้องพักสีหน้าของชายหนุ่มก็ดูแปลกไปไม่น้อย ดูเหมือนคนวิตกกังวล เหมือนคนมีความในใจ จนคนที่นั่งอยู่บนเตียงต้องถามขึ้น

"พี่ไอเดน เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"

ไอเดนที่นั่งเหม่อบนโซฟาภายในห้อง ก็หันไปทางสาวสวยรุ่นน้องที่นั่งมองเขาอยู่ กอบัว ขมวดคิ้วรอฟังคำตอบ

"เปล่าหรอกไม่มีอะไร เอ่อ! วันนี้พี่ไม่ได้ค้างด้วยนะ พอดีพี่มีธุระกับที่บ้าน"

ไอเดนพูดแล้วก็รีบลุกขึ้น ทำเอากอบัวมึนงงกับการกระทำเหล่านั้น อยู่ๆบอกมีธุระทั้งๆก่อนมา ไอเดนบอกกอบัวว่าจะค้างด้วยแท้ๆ

ไอเดนเดินลงมาที่ชั้นล่างของคอนโดระดับกลาง ชายหนุ่มครุ่นคิดถึงสีหน้าของเพื่อนและแววตาคู่นั้นที่มองเขา ตอนที่วิวาห์นั่งบนรถ

"จะไปสงสารทำไมวะ วิวาห์หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ"

ชายหนุ่มพูดขึ้นกับตัวเองก่อนจะเดินมาที่รถ แต่จังหวะที่เดินมานั้นมีรถหรูอีกคันวิ่งเข้าซองที่จอดใกล้ๆเขา เขาเลยหยุดรอให้รถคันนั้นจอดสนิทพร้อมกับเจ้าของรถหรูคนนั้นลงมา ก่อนที่ไอเดนจะเดินสวนไปขึ้นรถ ชายคนนั้นดันยกมือถือขึ้นโทร

"บัว อยู่ห้องใช่ไหม พอดีเฮียแวะมาธุระเลยจะมาค้างด้วย!"

ประโยคที่ได้ยิน ทำเอาไอเดนที่เตรียมจะเปิดประตูรถถึงกับชะงัก คำว่าบัว ไม่รู้ว่าบัวเดียวกันหรือคนละบัวกันแน่ ส่วนชายปริศนาคนนั้นเขาก็เดินขึ้นตึกไปทันที

ไอเดนเข้ามานั่งในรถ ในหัวเริ่มคิดไปต่างๆนานาว่า เรื่องที่วิวาห์พูด เป็นเรื่องจริงหรือตัวเขาเองที่คิดมาก นิ้วยาวเคาะพวงมาลัย ในหัวก็คิดไม่หยุด แต่อย่างว่าคนเป็นแฟนกันก็ต้องไว้ใจกัน เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาจึงตัดสินใจเคลื่อนรถออกจากที่ ระหว่างทางมาใช่ว่าสมองจะว่าง ในหัวกับตีกันมั่วไปหมด หรือว่าเรื่องนี้ต้องพิสูจน์ ใครกันแน่เป็นคนถูกคนผิด รถที่มุ่งหน้าไปทางบ้านตัวเองก็เลี้ยวไปทางบ้านวิวาห์ทันที

เวลาผ่านไปราวชั่วโมงออดี้สีดำเข้าเทียบหน้าบ้านก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะลงมา เขาสาวเท้ายาวๆเข้าบ้านของวิวาห์ แต่ทว่าตอนนี้ อานนท์และเกศราก็ยังไม่กลับ ที่บ้านมีเพียงแม่บ้านสองคนเท่านั้น

"วิวาห์!!"

เขาตะโกนร้องเรียกเจ้าของบ้านพร้อมกับมองหา แต่คนที่อยู่บ้านกับเงียบ จนกระทั่งแม่บ้านต้องออกมาดู

"คุณไอเดน มาหาคุณหนูหรือคะ คุณหนูอยู่ข้างบนเดี๋ยวป้าไปตามให้"

พอบอกแบบนั้นแม่บ้านก็เดินขึ้นชั้นสองไม่กี่อึดใจวิวาห์ก็เดินตามแม่บ้านลงมา

"มีธุระอะไรหรือเปล่า"

วิวาห์ถามเสียงเรียบ แต่ใบหน้าและท่าทางของเพื่อนดูเหมือนรีบร้อน พอเท้าแตะถึงพื้นชั้นล่างเท่านั้น ไอเดนก็รีบสาวเท้าเข้าประชิดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือของวิวาห์ทันที

"ไปกับกู!"

"เดี๋ยวๆ ..ไปไหน??"

ดูเหมือนว่าไอเดนจะไม่ฟังที่วิวาห์ถาม ร่างสูงดึงแขนวิวาห์มาที่รถที่จอดหน้าบ้าน แล้วเปิดประตูส่งร่างเพื่อนขึ้นไปนั่ง

"ถ้ามึงไม่ตอบกูไม่ไปนะ เดนมึงได้ยินป่ะเนี่ย"

วันวิวาห์พยายามคุยกับคนที่ดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดให้เธอ ไอเดนเหมือนไม่สนใจที่จะตอบจนกระทั่งจัดการวิวาห์ให้นั่งเรียบร้อย เขายืดตัวขึ้นแล้วถึงพูด

"ในเมื่อมึงบอกว่ากอบัวคบซ้อน กูจะพามึงไปพิสูจน์ ถ้าหากไม่เป็นความจริงกูกับมึงไม่ต้องมาเจอกันอีก!!"

ไม่รู้ว่าไอเดนจะพาไปพิสูจน์แบบไหนแต่ที่แน่ๆคำว่าไม่ต้องเจอกันอีกมันยิ่งตอกย้ำให้วันวิวาห์รู้สึกเสียใจไม่น้อย

ไอเดนมุ่งหน้าตรงไปที่คอนโดของรุ่นน้อง ถ้าหากว่าชายปริศนาคนนั้นไม่เอ่ยชื่อบัวเขาคงไม่คิดมากจนต้องไปลาก วิวาห์ออกมาพิสูจน์ แต่ถ้าหากว่าเป็นการเข้าใจผิด นั่นก็หมายความว่าเขาจะไม่มาเจอวิวาห์อีก ทั้งคู่ที่นั่งในรถ ไร้แม้บทสนทนาบรรยากาศตึงเครียดสุดๆจนกระทั่งรถยนต์ของไอเดนแล่นมาถึงที่

"ลงได้แล้ว!"

"ไอเดน มึงบ้าหรือเปล่าเรื่องมึงกับกอบัว เป็นเรื่องของคนสองคน แล้วมึงลากกูออกมาทำไม"

"คนสองคนงั้นหรอ ถ้าคนสองคนแล้วมึงมาเล่าให้กูฟังทำไม"

"ไอเดน...กูหวังดี!"

"แต่กูไม่ต้องการ"

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ทำให้วันวิวาห์แทบจะกลืนก้อนแข็งๆที่มันเหมือนติดอยู่ในลำคอนั้นอย่างยากลำบาก ไอเดนดูเหมือนจะไม่ถนอมน้ำใจวิวาห์สักนิด คำพูดที่ทิ่มแทงจิตใจยิ่งทำให้อีกฝ่ายปวดร้าวเท่านั้น

"กู...ไม่เคยรู้เลยว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา กู..ทำให้มึงไม่พอใจ"

วิวาห์พยายามรวบรวมคำแล้ว พูดเสียงสั่นเครือ คำว่าไม่ต้องการที่ไอเดนตะคอกใส่เมื่อกี้ มันยิ่งทำให้เธอแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ส่วนไอเดนเองที่เห็นว่าเพื่อนเหมือนน้ำตาจะตก เขากับรีบตัดบท

"โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก เอะอะอะไร บีบน้ำตาใส่ นิสัยมึงเหมือนเด็กห้าขวบไม่มีผิด"

พูดแล้วก็ก้าวขาลงรถแถมยังปิดประตูเสียงดังอีก วิวาห์ที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่เธอจะตั้งสติแล้วเดินตามเพื่อนไป ไอเดนตรงขึ้นไปชั้นที่กอบัวอยู่ ส่วนวิวาห์เธอก็เดินตามเงียบๆ ชายหนุ่มมาหยุดยืนที่หน้าห้อง ห้องนึงก่อนที่วิวาห์จะถาม

"มึงพากูมาพิสูจน์อะไร?"

"มึงเป็นคนบอกกูเองนิ ว่ากอบัวคบซ้อน ถ้าหากจริงเขาต้องอยู่ด้วยกัน"

พอบอกเพื่อนแบบนั้นไอเดนก็จัดการเคาะประตู ไม่นานกอบัวก็ออกมาเปิด

"พี่ไอเดน!!!"

กอบัวตกใจที่คนตรงหน้าคือชายหนุ่มที่บอกว่ามีธุระกับที่บ้าน แต่ทำไมถึงมายืนตรงนี้ได้

"พี่ไอเดน ไหนบอกบัวว่าจะไปธุระไงคะ แล้วทำไมถึงมายืนตรงนี้ แล้วพาพี่ วิวาห์มาทำไม?"

กอบัวเองเธอก็ดูเลิ่กลักแต่ก็พยายามซ้อนอาการ ไม่ให้มีพิรุจ ไอเดนเองก็พยายามสังเกต

"พี่มีธุระกับ วิวาห์ เหมือนพี่จะลืมของ กอบัวเห็นไหม"

"อะไรคะ?"

"พี่เข้าได้หรือเปล่า"

กอบัวพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมมอง วิวาห์ที่ยืนเงียบ ไอเดนเข้าไปในห้องไม่นานก็ออกมา กอบัวที่ยืนอยู่ก็ถามขึ้น

"เจอไหม??"

"อืมมม สงสัยลืมไว้ที่บ้าน งั้นพี่กลับละกันต้องไปส่ง วิวาห์ด้วย"

เท่านั้นมือหนาเอื้อมไปจับที่ข้อมือของอีกคนแล้วดึงมาที่ชั้นล่างอย่างไว