คู่แค้นแสนรัก

ตอนที่ 5

ปึก... เขาโยนร่างเธอลงไป ตัวน้อย ๆ ของทอรุ้งลอยขึ้น ก่อนจะตกลงไปกระทบกับที่นอนหนานุ่มนั้นอีกครั้ง ความนุ่มของมันโอบรอบตัวเธอเอาไว้ เด็กสาวแทบจมลงไปบนที่นอน

วิษรุจทิ้งตัวทาบทับลงมาแบบเต็ม ๆ

“ไม่นะคะพี่รุจ” เธอร้องห้าม ปรามเขาอีกครั้ง

สองมือน้อย ๆ ของเด็กสาวเริ่มทุบตีเขา แต่มันเหมือนคนไม่มีเรี่ยวมีแรง ทุบลงไปบนเนื้อแข็งตรงแผงอกของเขาอย่างไร ชายหนุ่มก็ไม่สะทกสะท้าน แล้วพานจะเจ็บมือของตัวเองไปอีก แววตามีแววตื่นกลัวแสดงออกมาจนหมด เขารวบตึงสองมือของเธอเอาไว้เหนือหัว ตาแดงก่ำจ้องสบกับดวงตาของกวางน้อยที่ร้องขอไม่ให้เสือใหญ่ขย้ำเหยื่อ

“เธอบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ”

“ไม่... อุ๊บ...” เธอดิ้น แต่เพียงครู่ที่เขาประกบริมฝีปากร้อนเร่าครอบครองไปทั้งริมฝีปากของเธอ เด็กสาวก็หยุดนิ่งและเงียบ ชั้นเชิงในการจูบของเขาช่างเก่งกาจ การบดขยี้ ดูดดุนปลายลิ้น วนเวียน ช่างชวนหลงใหล ทอรุ้งไม่รู้สึกขยะแขยงแต่กลับจูบตอบเขาอย่างลืมตัว ความหอมหวานอวลละมุนกรุ่นอยู่ภายใน

นี่เธอกำลังจะเป็นของเขาจริง ๆ หรือนี่ สุดท้าย พี่รุจเมา หรือพี่รุจแกล้งเมา น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่าแกล้งรุ้ง” เธอออกเสียง และเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง มือหนาใหญ่ของวิษรุจกำลังจัดการกับเสื้อผ้าของเธอให้ออกไปให้พ้นกาย

“อย่ากลัวเลยนะ พี่ก็จะทำเหมือนอย่างกับที่พี่ชายของเธอทำกับนิ้งไง ใคร ๆ เขาก็ทำกันทั้งบ้านทั้งเมือง แล้วเธอจะติดใจ” เขาจงใจพูด

ทอรุ้งสะท้านไปทั้งหัวใจ เขายังบดริมฝีปากลงมาอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือหนาละเลงไปกับเนื้อตัวของเธออย่างสนุก

‘รุ้งเป็นคนละคนกับพี่ต๊ะนะ เขาจะเอามาเหมารวมว่าเป็นคนเดียวกันไม่ได้ ความผิดของใครก็ของใครสิ’ เธอได้แต่คิด ในหัววุ่นวายตีกันไปหมด

สองมือถูกเขารวบเอาไว้ด้วยมือเดียว อีกมือจัดการเสื้อผ้าของทอรุ้งอย่างชำนาญ เธอนึกคำพูดไหนมาพูดกับเขาตอนนี้ไม่ออกเลย มันเหมือนกับถูกใบสั่งให้อยู่ใต้อาณัติของเขา

ร่างหนาใหญ่ก็เปลือยกายล่อนจ้อนไม่เหลือเนื้อผ้าอะไรติดกายเช่นเดียวกัน ใบหน้าของเขาคลุกลงไปตามเนื้อตัว เธอผวาหายใจเข้าออกเฮือก ๆ เวลาที่ปลายลิ้นของเขาวนเวียนไปทั่วกายเนียน ขนลุกไปทุกอณู

ไฟสิเน่หาที่ซ่อนอยู่ในกายสาวถูกปลุกลุกโชนช่วงตามกำลังที่โลมไล้โลมเลียของวิษรุจ เขาเจตนาจะทำให้เธอคลั่ง

“อื้อ... อะ... อ๊า... พี่รุจ อย่าค่ะ... อือ... รุ้ง ไม่... นะคะ” เธอจะพูดอะไรไป เขาก็แค่ฟังมันผ่านหูซ้ายทะลุไปหูขวา เสียงครางครวญแผ่วเบาหวานหูเสียมากกว่า เสียงร้องห้ามที่ขัดขวางอะไรใด ๆ วิษรุจไม่ได้ ชายหนุ่มรู้สึกชอบใจใหญ่ที่ได้เห็นท่าทียินยอมของเธอหนูน้อยได้แต่ระทดระทวยเหมือนยินดีให้เขารังแก

น้ำเปลี่ยนนิสัยมันทำให้คนดี ๆ เปลี่ยนเป็นคนร้าย ๆ มานักต่อนักแล้ว วิษรุจดื่มมาราธอนแบบนี้มาตั้งแต่วันที่เขาเดินออกมาจากโรงพยาบาล สามอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว

ในใจของวิษรุจตอนนี้ แค่อยากให้กัมปนาทลิ้มรสความเจ็บปวด หากรู้ว่าเด็กสาวที่เป็นน้องรักถูกกระทำระยำย่ำยีแบบที่กัมปนาททำกับกุหลาบแก้ว

วิษรุจคิดว่ากัมปนาทคงจะลืมมันไม่ลงเลยทีเดียว เช่นเดียวกับความรู้สึกของวิษรุจที่ถูกกัมปนาทพรากหญิงที่เขาหมายปอง เหมือนโดนกัมปนาทเอาค้อนมาทุบกลางดวงใจ

กุหลาบแก้วที่เขาคอยทะนุถนอมมาตลอดเวลาที่คบหาและได้ชิดใกล้ เขารอคอยเวลาและแสดงความในใจแบบเป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งสุดท้ายเขาก็ชวด ไม่ได้อะไรเลย แม้แต่หัวใจของเธอ โดนไอ้หน้าไหนไม่รู้มาคว้าทั้งตัวและหัวใจของกุหลาบแก้วไปครอบครอง

ตอนนี้วิษรุจเหมือนคนเห็นแก่ตัว เขาคิดแต่จะแก้แค้นกัมปนาท โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้นึกถึงจิตใจของแม่สาวน้อยที่นอนสั่นเทาอยู่ใต้ร่างของเขาเลยแม้แต่น้อย

วิษรุจลากลิ้นยาว ๆ ไปตามร่องหน้าอกของทอรุ้ง เขากดลึกลากไล้ลงต่ำลงไปเรื่อย ๆ เด็กสาวหายใจติด ๆ ขัด ๆ หอบโยนเหมือนเดินทางไกล อารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวแสดงออกโดยการขยับกายเร่าร้อน ๆ ตามแรงยุยั่วที่วิษรุจผู้เก่งกาจและช่ำชองกว่ากำลังสอนบทเรียนรักครั้งแรกให้กับเธอ

ทอรุ้งผวาหายใจเฮือกอีกครั้ง เมื่อเขาลากปลายลิ้นสาก ๆ ผ่านบริเวณท้องน้อย แล้วลากไล่ลงต่ำไปอีก เธอออกปากร้องอ้า เมื่อเขาทะลวงปลายลิ้นเรียวลึกแทรกแยกลำธารน้อย ๆ ที่ไม่เคยมีใครได้ผ่านหรือลิ้มรสมาก่อน เขากำลังได้เปิดทางให้สายน้ำไหลออกมา เนินโขดหินแทบไม่มีไรขนที่รกรุงรังขวางกั้น มันทั้งอ่อนนุ่มชวนมอง ขาวเนียน และชวนสัมผัสเหลือเกิน

วิษรุจสูดดมกลิ่นกายของสาวแรกรุ่นที่มีฟีโรโมนต้องใจ เขาใช้สองมือช่วยยกแยกขาที่หนีบเกร็งให้แยกออก แล้วฉกปลายลิ้นเรียวเข้าไปชิมน้ำหวานที่ซึมออกมาจากกลีบสวยที่อวบอูม ชายหนุ่มขยี้ปุ่มกระสันเสียวของเด็กสาวที่ไวกับการสัมผัส เธอยกร่างเด้งสะโพกมนขึ้นรับกับสัมผัสหวามนั้นอย่างไม่รู้ตัว เขาสอดปลายลิ้นล้วงเข้าลึกไปภายในที่อ่อนนุ่ม ตอนนี้เหมือนฝาถ้ำถูกเปิดออก มันเหมือนการเปิดประตูน้ำ สายน้ำหวาน ๆ ได้ไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย เขาดูดกินชิมมันอย่างเอร็ดอร่อยไม่นึกรังเกียจ กลิ่นที่เย้ายวนยิ่งทำให้ไฟรักในกายหนุ่มกระพือรุกพึ่บพั่บจนไม่อาจจะยับยั้งชั่งใจได้

การกระทำของวิษรุจ ส่งผลให้เนื้อทรายตัวน้อย ๆ ดิ้นเร่า ๆ ทุรนทุราย กรีดร้องออกมาอย่างสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ ทำตัวหน้าไม่อายหวีดขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาจะพาเธอขึ้นสวรรค์ไปลิบ ๆ

ความรู้สึกที่ไม่อาจจะยั้งใจของเด็กสาว มันทำให้เขารู้ว่า ตอนนี้เขาจะพาไปขึ้นสวรรค์หรือลงนรกด้วยกัน ทอรุ้งก็ไม่มีวันปฏิเสธ เด็กน้อยถูกวิษรุจเหวี่ยงร่างของเธอ หยอกเย้ายั่วยวนด้วยรสพิศวาส ทอรุ้งไต่บันไดขึ้นสวรรค์ไปหลาย ๆ ครั้งติด ๆ

เพียงเขาผละริมฝีปากร้าย ๆ ออกห่าง เธอก็ทิ้งร่างลงไปนอนอย่างหมดแรง สาวน้อยรู้เพียงว่า เขาได้ลิ้มรสและทำเกินจากที่เจ้าตัวเองยังไม่เคยก้าวล่วง ร่างหนาของเขาเริ่มเบียดบดจนไรขนแข็งทิ่มแทงไปบนเนื้อขาว ๆ จนเป็นรอย พร้อมกับเอาแท่งหรรษาถู ๆ ไถ ๆ ไปกับหน้าขาขาว ๆ นั้น

การกระทำของเขามันกับทำให้เกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นมาอีก ทอรุ้งยอมรับอย่างไม่อายว่าร่างกายของเธอกำลังต้องการเขา เธอไม่มีเรี่ยวแรง หรือเสียงที่ร้องห้ามปรามเขาเลย ร่างบางที่หายใจหอบโยนถึงกับสะดุ้งเมื่อสองขางามถูกแยกออก แล้วเขาก็แทรกแกนแกร่งลงมากลางพูเนื้อ

“อะ... อี้อ... พี่รุจ รุ้งกลัว อ๊า... รุ้งเจ็บ เจ็บมาก พี่รุจเอามันออกไป” เธอร้องห้าม มองเขาด้วยดวงตากลมโต น้ำตาเริ่มไหลรินส่งสายตาอ้อนวอนเขาสุด ๆ ไม่อยากให้วิษรุจทำเกินเลยไปมากกว่านี้อีกแล้ว

มาถึงขนาดนี้แล้ว ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาไม่มีวันถอยหนี ปืนใหญ่ประชิดปากประตูเมืองพร้อมรบรา จะให้ถอยทัพพับกระเป๋าผ้าคืนเมืองก็คงไม่ใช่ หากเพื่อน ๆ รู้ คงจะไม่มีใครเรียก วิษรุจ แต่จะเรียกไอ้หมารุจหน้าโง่เสียมากกว่า

“ไม่ต้องกลัว เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็สนุก พี่จะทำเบา ๆ”

เขาปลอบโยนเธอเป็นครั้งแรก ประทับรอยจุมพิตที่หน้าผาก ก่อนจะลากริมฝีปากประกบแน่นสอดชิวหาควานหาความหวาน หลอกล่อเด็กสาวให้หลงกล สะโพกสอบก็ยกขึ้นเหมือนจะถอนตัวเองออก พอเธอเผลอไผลไปกับรสจุมพิต วิษรุจก็กดอัดกระแทกตัวเองลงไปอย่างแรงและรวดเร็ว เขารู้ว่าเธอบริสุทธิ์ หากเขาขืนชักช้า ทำยืดยาด ทอรุ้งคงเจ็บมาก และมีหวังเธอร้องดังจนเขาไม่ได้กระแทกหนักแน่ ๆ