“เสียงอะไรครับคุณนาซี...” พงค์เดชถามมีท่าทีสงสัยปนตื่นๆ
“สัญญาณเตือนภัยอะไรสักอย่างน่ะอิฐ ไม่รู้ว่าพวกมันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ที่รู้ๆ ระบบไฟทั้งหมดคงใช้งานได้แล้ว”
“เป็นไปได้ไหมครับว่าพวกมันจะสละยาน...”
“ทิ้งเรือแล้วหนีไปน่ะเหรอ”
“หรือไม่ก็หนีไปแล้วระเบิดเรือทิ้ง...”
“เฮ้ย!!!” ทอเลเมียสครางลั่นกับความคิดลูกน้อง แต่...มันก็มีความเป็นไปได้ ไม่รอให้ช้าไปกว่านี้เขารีบสับสวิตช์ในมือลงจนสุด แล้วกลไกบางอย่างก็ทำงาน ในห้องลับแห่งนี้ใช้ไฟสำรองที่มีอยู่ในตัวในการควบคุมเครื่องจักร กำแพงเหล็กด้านหนึ่งคล้ายเป็นประตูปิดเปิดกำลังเคลื่อนตัวลงมาโดยมีโซ่ดึงรั้งอยู่ด้านบน เมื่อประตูเหล็กที่เป็นเหมือนสะพานนั้นลงมาจนถึงพื้นสิ่งที่อยู่ด้านในก็เผยตัวออกมาให้เห็น
“เจ็ทสกี...”
“ใช่ เร็วอิฐเราไม่มีเวลาแล้วถ้ามันจะระเบิดเรือจริงๆ อีกไม่กี่นาทีระบบมันคงทำงาน”
“แล้วพวกมันที่เหลือล่ะครับ...” โยธินเอ่ยถามขณะท
