“ยกขาสิคนดี ไม่งั้นพี่จะเอากรรไกรมาตัดผ้าพวกนี้ทิ้งนะครับ” เพราะกางเกงที่ถูกถลกลงไปมันได้แค่ขาอ่อนของฉัน “คนดีครับ… พี่ถือว่าพี่บอกหนูแล้วนะ”
เขาเหมือนกำลังจะเอื้อมมือเปิดช่องที่หัวเตียงเนื่องจากฉันนอนตัวสั่นไม่ทำอะไรที่เขาบอกสักอย่าง
แล้วเขาก็หยิบกรรไกรเงาวับออกมาจริง ๆ
เขายิ้มเหี้ยมก่อนจะวางกรรไกรไว้ แล้วหยิบเอากุญแจมือมาล็อกที่ข้อมือทั้งสองข้างของฉันเข้ากับหัวเตียง
“พี่นาฟ ไม่นะ ไม่ทำ คนดีไม่สนุกกับสิ่งที่กำลังทำนะ คนดีกลัวแล้ว กลัวจริง ๆ” ฉันร้องอ้อนวอนเมื่อเขาเอากรรไกรมาตัดกางเกงของฉันอย่างที่ขู่เอาไว้
“คนดีครับ” เขาเรียกฉันด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก เขาขยับตัวขึ้นมาเอากรรไกรมาเกลี่ยไล้ที่ใบหน้าของฉัน
การกระทำแบบนี้เพิ่มความกลัวให้ฉันอีกหลายเท่าตัว “กลัวอะไรครับ เป็นเมียพี่ เจ็บแค่ตอนแทงเท่านั้นแหละ วางใจได้ครับ พี่ไม่ฆ่าหนูแน่”
“ไม่เอาพี่นาฟ พี่ไม่เป็นแบบนี้สิคะ คนดีรู้ว่าพี่ไม่ใช่ค
