มังกรกัณฐ์นั่งหน้าเครียดขรึมทำสมาธิ แต่จิตใจเขาไม่สงบอย่างที่คิด สมองของเขามีแต่ภาพของเจณิสา ร่างสูงใหญ่นั่งแข็งเกร็งเปลือยเปล่าท่อนบนสวมใส่เพียงกางเกงผ้าฝ้ายผูกเอว เขาลืมตาขึ้นเมื่อรับรู้ได้ถึงการมาของผู้เป็นพ่อ พอลืมตาก็เห็นพ่อยืนอยู่ตรงหน้า
“พ่อ”
“หากคุณมังกรกัณฐ์ยังเป็นแบบนี้ก็กลับไปเถอะ ใจของลูกยังไม่พร้อม” เขาบอกลูกชายแล้วก็เดินไปนั่งยังแท่นนอนของลูก
“ผม...” เขาไม่อาจตอบกลับผู้เป็นพ่อได้ พ่อพูดถูก เขายังไม่พร้อมจริงๆ
“กลับไปเถอะ ถ้าจะมานั่งกังวลใจแบบนี้มันไม่มีประโยชน์หรอกคุณมังกรกัณฐ์ ลูกอยู่ไม่ถึงวันพระรอบหน้าแน่นอน”
“ผมทำได้ครับ”
“ทำได้ แล้วทำไมดวงจิตถึงไม่นิ่งล่ะ ถ้าทำได้ก็ทำให้พ่อเห็น อย่าเป็นแบบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เข้าใจไหมคุณมังกรกัณฐ์ และลูกก็รู้ว่าการบำเพ็ญสมาธิมันสำคัญมากแค่ไหนสำหรับพวกเรา ยิ่งลูกมีสายเลือดของเราแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งเป็นมนุษย์ยิ่งต้องเพิ่มเป็นสองเ
