หลังจากแยกกันกับแสงหล้า เจณิสาก็กลับมาห้องพักตัวเองทันที พอกลับมาถึงห้องพักก็สอดส่องสายตาหาใครบางคน จะเรียกว่าคนก็ไม่ใช่ จะเรียกว่าผีก็ไม่ใช่อีก เขาคือมนุษย์ประหลาด พอสอดส่องสายตาไปทั่วห้องพักขนาดเล็กของตัวเองแล้วไม่เจอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินไปวางกระเป๋าแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ราวที่ตั้งข้างตู้เสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ พอเข้ามาในห้องน้ำก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเพื่อจะได้รีบอาบน้ำให้เสร็จด้วยกลัวว่ามังกรกัณฐ์จะมาถูหลังให้อย่างที่บอกก่อนหน้านี้
นาสูรและพุดซ้อนต่างพากันมองหน้าลูกชายที่เหมือนจะไม่ยินดีและดีใจที่เห็นพวกเขามายังคฤหาสน์ ทั้งสองหันมาสบตากันแล้วยิ้มและคนเป็นแม่ก็เปิดปากพูดกับลูกชายก่อน
“คุณมังกรกัณฐ์จะไปไหนจ๊ะ?” พุดซ้อนถามลูกชาย
“ผม...” มังกรกัณฐ์ตอบไม่ได้จึงได้แต่นิ่งเงียบ
“บอกฉันสิพาทีว่านายน้อยของนายจะไปไหน นี่ก็หกโมงจะหนึ่งทุ่มแล้ว จะไปทำงาน
