Chapter 13 ภัยที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ห้องกระจกขนาดใหญ่ที่ผสมผสานระหว่างกระจกเงาสะท้อนและกระจกใส ทำให้คราเทลรู้สึกตาลายเป็นอย่างยิ่ง
ผู้ที่กล่าวเชิญชวนให้พวกเธอนั่งเมื่อครู่เป็นหญิงสาววัยประมาณยี่สิบต้นๆ ใบหน้างดงามหมดจด บุคลิกสงบเสงี่ยมดูสุภาพเรียบร้อย ให้ความรู้สึกแตกต่างจากเธอไปคนละขั้ว
คราเทลตัดสินใจหันไปมองหน้าเอสตาร์อย่างขอความเห็น พอชายหนุ่มทิ้งตัวนั่ง เธอก็ทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน
“เอ่อ…ไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหนเหรอ” ยัยตัวแสบถามหล่อนซื่อๆ
“ที่นี่คือห้องทดสอบสุดท้ายจ้ะ” เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลและดวงตาสีน้ำข้าวตอบเธอด้วยน้ำเสียงใจดี อมยิ้มเมื่อเห็นว่าคราเทลทำหน้างงมากกว่าเดิม
“ห้องสุดท้าย?” เธอทวนขณะที่กวาดสายตามองไปรอบๆ “กระจกเอาไว้ทำอะไร แล้วต้องสู้อีกหรือเปล่า”
ศึกเล็กศึกน้อยที่ผ่านๆ มากินแรงของพวกเธอไปมากทีเดียว เย็นนี้เธอคงกลับบ้านในสภาพศพเดินได้อย่างแน่นอน
“ที่นี่จะเป็นจุดทดส
