จวนสกุลจาง
ห้องหนังสือ
“ว่าอะไรนะ! พรุ่งนี้ข้าต้องเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ในท้องพระโรงอย่างนั้นเหรอ” จ้าวมี่อิงถามกลับไปเสียงสูงด้วยความตกใจอย่างสุดขีดเมื่อล่วงรู้ว่าต้องเข้าวัง
“เจ้าทำหน้าประหลาดอีกแล้ว การเข้าเฝ้าฮ่องเต้ถือเป็นเรื่องปกติของข้า ขืนไม่เข้าไปสิจะได้ถูกสั่งประหารบั่นคอจนหัวหลุดออกจากบ่า” จางเย่วฉินนั่งบ่นพึมพำอยู่บนตั่งมองร่างของตัวเองที่กำลังนั่งพิงผนังตั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
จ้าวมี่อิงกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกทั้งกลัวและหวั่นเกรงจนหัวใจสั่นหวิวๆ ขึ้นมาอย่างทันทีทันใด
“นี่ฉันจะได้เข้าเฝ้าจักรพรรดิตัวเป็นๆ จริงเหรอ! คราวที่แล้วพลัดหลงมาตรงกับปีสุดท้ายของถังไท่จง มาคราวนี้ผ่านไปถึงห้าปีก็ต้องเป็นรัชสมัยของถังเกาจงนะสิ แสดงว่านอกจากจะได้เห็นตัวจริงของถังเกาจงแล้ว ฉันก็จะได้มีโอกาสเห็นจักรพรรดินีบูเช็คเทียนตัวเป็นๆ ด้วยเหมือนกันสินะ! ใช่แล้วเมื่อก่อนชื่อเดิมของนางคืออู๋เหม
