แม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า

ตอนที่ 5 เทศกาลชีซี/2

ท่ามกลางสายตาของจ้าวมี่อิงกำลังมองเสื้อผ้าที่ถูกนำมาจัดเป็นชุดๆ ตามแบบที่ถ่ายอยู่ในหุ่นมากมายลงเป็นภาพถ่ายซึ่งเป็นแคตตาล็อกของทางร้าน

“พี่ค่ะหนูคิดว่าชุดพวกนี้พร็อบเยอะไปหน่อยและดูรกรุงรังมากเลย เอาแบบธรรมดาไม่ต้องเยอะมากขนาดนี้หรอกค่ะ อีกอย่างทรงผมที่ยกขึ้นเป็นกระบังแบบอลังการเหมือนเอาพัดลมมาใส่บนหัว และเหมือนมีปีกสยายแบบนี้ไม่เอานะคะแก่ตายชัก” มี่อิงพูดติงออกไปโดยไม่เสียเวลาครุ่นคิดแต่อย่างใด

เจ้าของร้านหยุดชะงักทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น เสื้อผ้าที่นางกำลังจัดสรรออกมาเพื่อเลือกให้หญิงสาวสวม พลันหยุดชะงักคาที่มือของนางไปทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น

“แต่ชุดที่พี่ขนมาวันนี้เป็นเสื้อผ้าที่เลียนแบบมาจากราชสำนักในราชวงศ์ถังทั้งนั้นเลยนะจ๊ะ ส่วนใหญ่เป็นชุดของระดับพระสนมชั้นสูงจนไปถึงชั้นเอก พี่กำลังจะช่วยน้องสาวสวมเสื้อผ้าของพระสนมระดับกุ้ยเฟยอยู่นะคะคุณน้อง..ดูสิเนี่ยแต่ละชุดอลังการงานสร้างมากๆ เลยได้คุณน้องสวมเสื้อผ้าให้ต้องขายดีแน่ๆ ถ่ายรูปก็สวยมากๆ ด้วยนะ” เจ้าของร้านพยายามคะยั้นคะยอให้มี่อิงสวมชุดที่นางจัดหามาให้ได้

ในขณะที่ใบหน้าแสนสวยของมี่อิงส่ายไปมาเป็นพัลวัน ยิ่งเห็นยิ่งไม่อยากสวมแม้แต่น้อย

“ไม่เอาค่ะพี่สาวลำพังแค่แต่ละชุดมีเจ็ดสีในชุดเดียวกันก็ไม่ไหวแล้ว เอาแบบผสมผสานได้ไหมคะ เอาแบบพอดีๆ ไม่ต้องเวอร์วังอะไรมาก ขืนให้ใส่ชุดแบบนี้เดินเข้าไปในงานหนูคงเดินได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงหรอก รับรองได้เลยว่าต้องคอหักตายคากำแพงเมือง ลำพังเครื่องประดับบนหัวก็พาลทำให้หนักจะตายอยู่แล้ว แต่งแบบอย่างไงก็ได้ที่ไม่ใช่พระสนมนางในของฮ่องเต้มากเมียแบบนั้น แต่ใส่แล้วสูงศักดิ์เหมือนองค์หญิงหรือสตรีชั้นสูงในสมัยโบราณก็ได้พี่สาว”

ครั้นอีกฝ่ายได้ยินเช่นนั้น สีหน้าที่ทำท่าอยากจะตายเสียให้ได้เมื่อครู่แปรเปลี่ยนไปทันที

“เออก็เข้าท่านะ ทำไมถึงลืมคิดข้อนี้ไปได้ถ้าเช่นนั้นพี่จะออกแบบให้น้องสาวกลายเป็นสตรีชั้นสูงที่ใครเห็นก็ต้องตกตะลึงตั้งแต่เสื้อผ้ายันเครื่องประดับเลยสิเอา!” เจ้าของร้านพูดด้วยความมั่นใจในฝีมือของนาง

“แหะ..แหะ...ดะ..ได้พี่สาวขอแค่อย่าให้มันดูรกรุงรังจนเกินไป แต่ออกมาแล้วสวยสง่าดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าเป็นพอ” มี่อิงย้ำกลับไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“รับรองค่ะคุณน้องว่าสวยเริ่ดยิ่งกว่านางเอกในซีรีสอีก พี่ขอสัญญาด้วยเกียรติฝ่ายคอสตูมในกองซีรีสที่ฟันยอดวิวห้าหมื่นล้านวิวในประเทศของเรามาแล้ว” เสียงของอีกฝ่ายยืนยันสวนกลับมาเช่นกัน

จ้าวมี่อิงได้แต่พยักหน้าขึ้นลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะยืนมองตัวเองค่อยๆ ถูกจับเกล้าเส้นผมดำขลับยาวสลวยกำลังถูกผู้ช่วยเจ้าของร้าน เกล้าขึ้นเพียงครึ่งศีรษะพร้อมถักเปียเล็กๆ สลับไขว้ไปมาให้เกิดลวดลายปล่อยเส้นผมส่วนที่เหลือยาวสยายและเครื่องประดับผมที่ทำมาจากหยกและทองคำห้อยระย้า

ในขณะที่ใบหน้าไม่ต้องแต่งเติมอะไรเพิ่มด้วยเพราะสวยเฉี่ยวอยู่แล้ว มีเพียงเติมแป้งผสมรองพื้นสีเดียวกับเนื้อผิวพร้อมลิปสติกสีกลีบบัวให้แน่นกว่าเดิมและแต้มสีแดงลงไปอีกตรงเนื้อปากบริเวณด้านในให้มีมิติแต่พองาม ร่างงามค่อยๆ ถูกสวมชุดฮั่นฝูสีขาวเนื้อผ้าโปร่งบางเบา

และสวมทับเสื้อคลุมตัวยาวทำมาจากผ้าไหมสีขาวเงาระยับปักลายหงส์สีเงินด้วยไหมที่สามารถสะท้อนแสงเงาวาวระยับ คาดทับด้วยเข็มขัดผ้าปักลายหงส์เพิ่มความทะมัดทะแมงทีละชิ้น ก่อนจะนำชายผ้าห้อยระย้าจากบริเวณหัวไหล่เสื้อคลุมมาผูกห้อยไว้ที่ข้อมือทั้งสองข้างลงบนเรือนร่างงาม ยามเวลาเคลื่อนไหวร่างกายชายผ้าจะพลิ้วไหวสวยงามเวลาก้าวเดิน

“เสร็จแล้วเพอร์เฟคมาก นี่แหละเทพธิดาของเทศกาลชีซี” เจ้าของร้านพูดชมฝีมือตัวเอง

ในขณะที่มี่อิงยืนกะพริบตามองตัวเองที่อยู่ในชุดฮั่นฝูสมัยโบราณ สะท้อนผ่านกระจกเงาด้วยความรู้สึกแปลกๆ บังเกิดขึ้นมาทันทีที่เห็นตัวเธอสวมใส่ชุดโบราณเป็นครั้งแรกในชีวิต

“นี่ตัวเราหรือนี่! ว้าว! เข้าท่าเหมือนกันแฮะ” มี่อิงได้แต่พูดเพียงแค่นั้นก่อนจะได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเอ่ยขึ้น

ผู้หญิงในยุคถังจะต้องมีดอกไม้ตรงกลางหน้าผากด้วย แต้มสีแดงสดใสลงไปจะยิ่งสวยมากกว่าเดิมจนละสายตาไม่ได้เลยเชียวละ” กล่าวพร้อมรีบควานหาพู่กันและสีที่จะใช้วาดลงบนกลางหน้าผากเป็นการใหญ่

“จำเป็นต้องวาดด้วยเหรอคะพี่สาว” มี่อิงถามกลับไปด้วยความอยากรู้ก่อนจะได้ยินเสียงอีกฝ่ายตอบกลับมา

“จะเติมหรือไม่ก็ได้จ๊ะ แต่ขึ้นชื่อว่าสตรีในยุคถังแล้วละก็ขึ้นชื่อในเรื่องของดอกไม้ที่ประดับอยู่กลางหน้าผากนักแหละ เอาเป็นว่าพี่จะวาดดอกไม้สวยๆ ตรงกลางหน้าผากให้ก็แล้วกัน โดยใช้สีที่สามารถล้างออกได้ไม่ต้องห่วงนะ จะแต่งชุดย้อนยุคทั้งทีต้องเอาให้ครบสูตร”

“ออ..เหรอคะ” มี่อิงพูดพลางพยักหน้าขึ้นลงครั้นได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะได้ยินเสียงของอีกฝ่ายเอ่ยขึ้น

“ตรงกลางหน้าผากของน้องสาวคล้ายรอยแผลเป็นก็ไม่ใช่ เป็นปานก็ไม่เชิงรูปร่างเห็นไม่ชัด คล้ายใบไม้ก็ได้และบางทีก็คล้ายหยดน้ำ แต่ถ้าจะเพ่งดีๆ ก็คล้ายเปลวไฟ ตกลงตรงกลางหน้าผากของน้องสาวเป็นอะไรกันแน่” เจ้าของร้านเช่าชุดถามกลับไปด้วยความอยากรู้

มี่อิงได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวหันกลับไปมองหน้าตัวเองในกระจกเงาที่สะท้อนออกมา พลางยกนิ้วเรียวสวยขึ้นสัมผัสบริเวณกลางหน้าผาก

“หนูก็ไม่รู้ว่าตรงกลางหน้าผากเป็นปานหรือแผลเป็นค่ะพี่สาว รู้แต่ว่าเกิดมาก็มีแบบนี้แล้วค่ะ” มี่อิงตอบกลับไป

“อย่างนั้นเหรอก็น่าแปลกนะ ไม่ว่าจะเป็นรอยแผลเป็นหรือเป็นปานก็ตาม เข้าใจเกิดขึ้นตรงกลางหน้าผากมิหนำซ้ำมีรูปร่างมองได้หลากหลาย แล้วแต่สายตาแต่ละคนจะมองแต่ถ้าเป็นพี่สาวละก็พอเห็นเจ้ารอยนี้ตรงกลางหน้าผาก ทำให้นึกถึงรูปร่างหยดน้ำ แต่พอมองใกล้ๆ คล้ายเปลวไฟมากเลยนะ”

“ออเหรอคะ” มี่อิงพูดพลางลูบไล้บริเวณหน้าผากของเธอไปมา

“เอาเป็นว่าพี่จะวาดดอกฝูหรงตรงกลางหน้าผากให้ดีกว่า กลีบของฝูหรงสามารถปกปิดรอยประหลาดตรงกลางหน้าผากได้ด้วย” เจ้าของร้านบอกกลับมา

จ้าวมี่อิงพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกัน พร้อมพู่กันที่จุ่มสีพิเศษเริ่มลงมือวาดดอกไม้ตรงกลางหน้าผากให้แก่เธออย่าง

“เคยได้ยินมาว่าผู้หญิงในยุคถังจะต้องเจ้าเนื้ออวบๆ นั่นคือผู้หญิงสวยของยุคนั้นเหรอพี่สาว” หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปในสิ่งที่เธออยากรู้

“อือ! ได้ยินมาไม่ผิดหรอก แต่ผู้หญิงหุ่นอวบมีเนื้อหนังส่วนใหญ่จะอยู่ในช่วงถังเสวียนจง ยุคถังตอนต้นก็จะไม่แตกต่างจากยุคอื่นๆ หรอก ขึ้นชื่อว่าผู้ชายย่อมที่จะชอบผู้หญิงหุ่นดี สมส่วน มีน้ำมีนวล อ้วนเกินไปก็ไม่งาม”

“ออ...เพิ่งจะรู้ว่ามีแบ่งเป็นยุคๆ ด้วย” หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆ ก่อนจะนั่งนิ่งๆ ให้อีกฝ่ายบรรจงใช้พู่กันวาดดอกไม้ลงบนกลางหน้าผากกว้างสวยของเธอ

น้ำหนักมือบรรจงร่างเป็นเค้าโครงดอกไม้ทำให้เจ้าของร่างรับรู้ได้ น้ำหนักเส้นเน้นหนักราวกับว่าตั้งใจวาดเพื่อให้ดอกไม้นั้นนูนตัวสูงขึ้นมาได้รูปสวย หางตาเหลือบมองสีที่ใช้วาดพร้อมเสียงของอีกฝ่ายเอ่ยแทรกขึ้น

“เสร็จแล้ว! โอ๊ยตายสวยมากเลย...สวยจริงๆ นี่พวกเธอไปหยิบกล้องถ่ายรูปมาให้ทีสิ” สาวเจ้าของร้านร้องเรียกหากล้องถ่ายรูปเป็นการใหญ่ ก่อนจะขัดใจเมื่อไม่มีเสียงขานรับจากผู้ช่วยของนางแม้แต่น้อย

“เอ้า! อะไรกันนี่หายไปไหนนะ...” เจ้าของร่างบ่นพึมพำพร้อมหันกลับมามองหญิงสาว

“คุณน้องนั่งเล่นไปพลางๆ ก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปดูผู้ช่วยหน่อย ไม่รู้ว่าหายไปไหนสั่งให้หาหรือทำอะไรเป็นแบบนี้ประจำ หายตัวไปแบบนี้ตลอดเลย...เชิญตามสบายนะจ๊ะ” สาวใหญ่เจ้าของร่างพูดพลางเดินออกไปจากบริเวณดังกล่าว

ในขณะที่มี่อิงได้แต่พยักหน้าขึ้นลงเป็นการตอบรับพลางมองตามหลังร่างอวบอิ่มที่กำลังเดินออกไปจากร้าน ก่อนจะหันกลับมามองตัวเองผ่านทางกระจกเงาครั้นเห็นใบหน้าถูกเติมดอกฝูหรงไปตรงกลางหน้าผากยิ่งทำให้ดวงหน้าที่สวยมากอยู่แล้วยิ่งโดดเด่นและน่ามองชวนหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิม จนเจ้าตัวมีความรู้สึกว่านี่คือตัวเธอจริงๆ อย่างนั้นเหรอ

ประหนึ่งราวกับว่าจ้าวมี่อิง เปรียบดั่งเช่นสี่สาวที่งดงามจนเลื่องลือไปทั่วแผ่นดินจากยุคโบราณที่เล่าขานสืบต่อๆ กันมา มือเรียวยกขึ้นจับใบหน้าของตัวเองพลางหันซ้ายมองขวาเพื่อสำรวจให้แน่ใจ

“ก็ตัวเราชัดๆ จะใช่คนอื่นได้อย่างไง แต่จะว่าไปพอมาใส่ชุดโบราณเราก็สวยดูดีไปอีกแบบเหมือนกันเนอะ ดูเป็นสาวไฮโซในสมัยโบราณขึ้นมาเลยทันที แต่ถ้าจะให้ดีปิ่นที่เสียบผมอยู่ตอนนี้ดูแก่ชัดๆ ไม่เอาๆ” มี่อิงพูดพลางดึงปิ่นหยกและปิ่นทองคำออกจากผมของเธออย่างรวดเร็ว

ดวงตาคู่สวยพยายามกวาดสายตามองหาเครื่องประดับผมที่คาดว่าเหมาะกับตัวเธอมากที่สุด ก่อนจะเหลือบไปเห็นกล่องไม้สีเหลี่ยมจุตรัสแนวยาวขนานไปกับความยาวของหีบใส่เครื่องประดับ ด้วยความอยากรู้ว่าภายในนั้นมีอะไรนิ้วเรียวหยิบกล่องใบนั้นขึ้นมาดูใกล้ๆ

“เปิดอย่างไงนะ” มี่อิงบ่นพึมพำพยายามเปิดกล่องไม้ตรงหน้า พร้อมหัวแม่นิ้วโป้งดันฝาปิดช่วงท้ายเลื่อนขึ้น

ผลัวะ! ฝาปิดกล่องไม้ถูกเลื่อนขึ้นทันใดท่ามกลางความดีใจของคนเปิด ก่อนจะเลื่อนออกเผยให้เห็นปิ่นหงส์ตัวด้ามทำด้วยเงินสลับทอง และยังสลักเป็นตัวอักษรจีนยุคเก่าส่วนหัวแกะสลักเป็นตัวหงส์ มีสายห้อยระย้าด้วยกันสามสายทำจากหยกสามสีคือ ขาว เขียวและแดง

“สวยจัง! ปิ่นแบบนี้แหละทั้งสวยและดูดี คลาสสิคมากเลยเหมือนของในสมัยโบราณไม่มีผิด” มี่อิงพูดพลางหยิบปิ่นในกล่องไม้ดังกล่าวเสียบลงบนผมที่เกล้าเอาไว้อย่างสวยงาม ตัวหงส์ทิ้งสายยาวห้อยระย้าสวยถูกใจสาวเจ้าอย่างยิ่งยวด

“ว้าว!นางฟ้าชัดๆ เลย..สวยเฉียบ” มี่อิงพูดพร้อมส่งเสียงหัวเราะคิกคักเป็นการใหญ่

ทันใดนั้นเอง

พรึ่บ!!!! จู่ๆ แสงไฟภายในร้านดับลงโดยพลัน

“อ้าว! ไฟดับ! จู่ๆ ไฟก็ดับเฉยแบบนี้งานก็กร่อยหมดนะสิ” หญิงสาวพูดพลางรีบหยิบกระเป๋าสะพายเพื่อควานหามือถือของเธอเปิดไฟฉายผ่านทางโทรศัพท์

ทันใดนั้นเอง

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! เสียงคล้ายบางอย่างพุ่งขึ้นจากฟ้าติดต่อกัน

ปัง!ปัง!ปัง! เสียงดังกระหึ่มกึกก้องไปทั่วท้องฟ้าในยามราตรี พร้อมแสงไฟมากมายสาดแสงกินพื้นที่กว้างจนสะท้อนให้เห็นผ่านทางกระจกส่องหน้าเธออยู่ในขณะนี้

“ดอกไม้ไฟ! สัญญาณเปิดงานเริ่มเทศกาลชีซีแล้วเหรอ” มี่อิงพูดพร้อมลุกออกจากเก้าอี้ในร้านรีบเปิดประตูออกไปยืนมองพลุไฟที่กำลังพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง

“ว้าว! ดอกไม้ไฟสวยจังเลย” หญิงสาวพูดพลางก้าวเดินออกจากร้านไปด้วยความลืมตัว

สองเท้าก้าวออกจากร้านไปอย่างช้าๆ โดยไม่รู้เลยว่ากำลังเดินห่างออกจากร้านและกำลังก้าวผ่านประตูเมืองเข้าไปภายในงาน หญิงสาวมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูโค้งตรงทางเข้าตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่อาจรู้ได้ ใบหน้ายังคงแหงนมองดอกไม้ไฟที่สาดแสงสีสันตระการตาอยู่เช่นนั้นท่ามกลางฝูงชนและดอกไม้ไฟหลากสีมากมาย

ฉับพลันดวงตาคู่สวยมีอันต้องเบิกกว้างขึ้นมาทันที ท่ามกลางแสงสว่างจากดอกไม้ไฟที่อยู่บนเบื้องบนบังเกิดดาวตกร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้าและดวงตาสีชาของหญิงสาวก็เห็นเข้าให้พอดี

“โอโห่! ดาวตก!ต้องรีบขอพร ต้องรีบแล้ว” มี่อิงพูดด้วยความรู้สึกตื่นเต้น สองมือยกขึ้นประสานเข้าหากันพร้อมหลับตาลงทันทีเพื่อขอพรจากดาวตกที่กำลังร่วงหล่นมาจากฟากฟ้าอยู่ในขณะนั้น

ทันทีที่เกิดดาวตกลงมาในขณะที่หญิงสาวกำลังขอพรจากสวรรค์อยู่ในขณะนั้น เบื้องหน้าซึ่งเป็นประตูทางเข้าของเมืองฉางอานในครั้งอดีตซึ่งถ้าเดินลอดผ่านประตูเข้าไปก็จะเป็นเทศกาลชีซี ที่นายกเทศมนตรีของเมืองซีอานดำริให้ปีนี้จัดงานเทศกาลดังกล่าวอย่างยิ่งใหญ่ตลบอบอวลด้วยกลิ่นอายของยุคโบราณซึ่งเป็นธีม งานในปีนี้ ทุกสิ่งที่อยู่ภายในงานดังกล่าวกำลังมีบางอย่างแปรเปลี่ยนไป

ตึกสูงระฟ้าที่ปรากฏอยู่ทั่วบริเวณภายในเมืองซีอานในยุคปัจจุบันค่อยๆ เลือนหายไป ด้วยเพราะเกิดมิติของกาลเวลาซ้อนทับกันขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุกำลังถูกแทนที่เข้ามาในยุคของกาลเวลาในอดีต ซึ่งย้อนกลับไปในสมัยราชวงศ์ถังตอนต้นช่วงรัชสมัยของพระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้ อันเป็นยุคทองของราชวงศ์ถังและของแผ่นดินจีนซึ่งรุ่งเรืองที่สุดในประวัติศาสตร์ของชนชาติ

ท่ามกลางเสียงขอพรจากฟากฟ้าของจ้าวมี่อิง ที่ไม่รู้เลยว่าร่างงามระหงของเธอทางด้านหลังกำลังมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นภายในบริเวณที่ใช้เป็นสถานที่จัดงาน

หญิงสาวกำลังยืนอยู่ขอพรจากสวรรค์ในขณะที่ด้านหลังของเธอแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเสียแล้ว กลายเป็นประตูในยุคสมัยของราชวงศ์ถังตอนต้นซึ่งเพิ่งก่อตั้งได้ไม่นาน ในรัชสมัยของฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดซึ่งขึ้นครองบัลลังก์มาแล้วประมาณยี่สิบสามปี บ้านเมืองอยู่ในความสงบและเจริญรุ่งเรืองแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว

“ข้าน้อยจ้าวมี่อิงขอพรจากสวรรค์บนฟากฟ้า ให้ได้พบเนื้อคู่ที่มีวาสนาต่อกัน ผูกพันรักใคร่ อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ขอเนื้อคู่รูปงาม หล่อเหลา งานดี เก่งรอบตัว ใจดี มีเมตตาเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและน่าเคารพเป็นที่สู้ดดด.. อ่อพ่อแม่ตายหมดแล้วจะเป็นการดีมากๆ เลยเจ้าค่ะและถ้าจะให้ดีพอลืมตาขึ้นมาก็ขอให้เจอเนื้อคู่ของมี่อิงเลยนะเจ้าคะ..เพี้ยง!!!” หญิงสาวอธิษฐานเสียยืดยาวก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับเท้าซ้ายของเธอก้าวถอยหลังเข้าไปในประตูเมือง

พรึ่บ! ทันทีที่มี่อิงก้าวขาซ้ายถอยหลังพร้อมกับร่างทะลุเข้าไปในยุคอดีต เมืองซีอานในยุคปัจจุบันเลือนหายไปโดยพลัน สถานที่ซึ่งเธอกำลังยืนอยู่ในขณะนี้คือเมืองฉางอาน มหานครอันยิ่งใหญ่ของราชวงศ์ถังในยุคอดีตที่ผู้คนในยุคปัจจุบันต่างจินตนาการชีวิตและความเป็นอยู่มากมายแตกต่างกันออกไป