พอเดินพ้นราวบันได คนสูงวัยที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารก็กวักมือเรียกทันทีที่นางเห็นลูกสาวกับลูกเขยเดินลงบันไดมาด้านล่าง
“มาเร็วป่าน พ่อวิชมากินข้าวกัน แม่กำลังจะให้บัวขึ้นไปตามอยู่พอดี เห็นเงียบไปนานทั้งสองคน”
“น่ากินจังเลยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยปากบอก เรียกรอยยิ้มกว้างของคนทำและเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี ในขณะที่ป่านฝันแอบเหล่ตามองอย่างหมั่นไส้
สองหนุ่มสาวนั่งลงที่โต๊ะอาหาร บัวตักข้าวรอเรียบร้อย แม่ยายดูจะเอาใจลูกเขยเป็นพิเศษ พอเขาย่อตัวลงนั่ง นางก็ตักไข่ลูกเขยส่งไปในจานของเขา
“ไข่ลูกเขยสูตรของแม่ ใครกินก็ติดใจทุกคน พ่อวิชต้องลองชิม”
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้แม่ยายกำมะลอของตัวเอง ไข่ทอดราดด้วยซอสมะขามถูกหันออกมาเป็นซีกพอคำ ชายหนุ่มตักข้าวใส่ในช้อนพร้อมกับไข่แล้วส่งเข้าปาก แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้กลืนข้าวคำนั้นลงคอ คุณเดือนประดับก็ถามขึ้นมาอีก
“ลูกสองคนแต่งงานกันแล้ว จะกลับมาอยู่ที่บ้
