The next day, I woke up at around nine in the morning. Hindi na ako nag-abala na magmadali kasi wala naman akong balak na pumasok sa opisina.
Medyo napangiwi ako kasi nakaramdam ako ng hilo nang tumayo na ako mula sa kama. Ramdam na ramdam ko rin ang init ng katawan ko. Napabuntong hininga ako sa ideya na nilagnat ako dahil sa nangyari kagabi.
“Breakfast is ready, Rome,” nakangiting saad ni Zoe na sumilip sa pinto ng kuwarto niya, pilit din naman akong ngumiti at maramang tumango.
“Susunod ako, Zoe. Maghihilamos lang ako,” saad ko.
I grimaced as I heard my own voice. It’s a little hoarse and maybe it’s because I’m a little sick. Kumunot naman ang noo ni Zoe at lumapit sa akin. Tapos ay marahan niyang hinaplos ang noo at leeg ko.
“May sinat ka, Rome. Medyo mainit ka,” may halong pag-aa
