Chapter 40 1st PROLOGUE
ONE YEAR LATER
Zhannia
NAKATAYO ako sa harap ng bintana, tinitigan ang madilim na kalangitan. Ilang ulit ko nang naisip ang sandaling ito. Isang taon na kaming kasal ni Khail, ngunit pakiramdam ko, parang mga estranghero pa rin kami sa isa't isa.
Isang taon na ang lumipas, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Akala ko magkakaroon na ako ng puwang sa puso niya pero wala pa ring pagbabago. He was calm, professional, and composed in front of everyone pero kapag kaming dalawa na lang, wala siyang kasing lamig ng yelo.
Tulad kanina sa meeting.
Pagkatapos ng meeting, na pinaguuspan ang nalalapit na first anniversary ng hospital at mga plano for medical mission, unti-unti nang lumabas ang mga doktor. Nang kami na lang dalawa ni Khail ang natira, naramdaman k
