Chapter 39
Zhannia
NANG tuluyan mahulog si Tessa, parang tumigil ang lahat sa paligid. Nakatitig ako sa kawalan tila hinahanap ang kasagutan sa mga nangyari ngayon gabi.
Kung alam ko lang na may trahedyang naka–abang hindi na sana ako pumunta pa, wala sa sariling napatitig ako sa kamay kong nanginig. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. Naririnig ko ang mga sigaw sa paligid, pero parang malabo sila sa pandinig ko. Hanggang sa dumating ang mga rescuer, nagpaalam saglit si Adrian to help, naiwan kami ni Khail na parehong natutulala na lang.
Biglang humarap sa akin si Khail, galit na galit ang mukha niya. "Anong ginawa mo?" he shouted, puno ng galit ang boses niya.
Umiling ako. "Khail...it was an accident," mahina kong sagot, pero nakikita kong hindi siya naniniwala.
"Accident?!"
