Chapter 17
Zhannia
HABANG binabaybay namin ang daan pauwi. Walang imikan, ngunit ramdam ko ang bigat sa dibdib ko. Mabilis ang pintig ng puso ko, mixed of emotion was inside my heart.
Bigla na lamang niyang kinabig ang manibela at dahan–dahang ihininto ang sasakyan sa gilid ng daan. Tumingin siya sa akin, puno ng pag–aalala ang kanyang mga mata.
"Zhannia, are you okay? I mean, really okay?" tanong niya, in a serious tone. "I know there's something bothering you...Is it Khail? Why?"
Napatingin ako kay Adrian, kita ko ang kuryusidad sa kanyang mukha. Tumingin ako sa labas ng bintana, pilit na itinatago ang bigat na bumabalot sa aking puso. "Yeah, I'm fine," I answered almost in whispered, pero ramdam ko ang pagod at sakit sa boses ko.
Inabot niya ang kamay ko na nakapatong sa kandungan
