Ang sama ng ugali n’ya.
Panatag s'yang maging bastos sa harap ko at hindi ako makakaangal dahil s'ya ang nag-ligtas sa 'kin. Malamang ganiyan ang mindset n'ya.
Pinakinggan ko ang mabibilis at mabibigat n’yang mga yabag patungo sa naka-saradong main door. Ni hindi nga n’ya hinubad ang combat shoes n’ya.
Samantalang si Ryujin, hinuhubad talaga at tinatago. Naka-paa lang s’ya sa loob ng bahay. Ang dami nang lamat ng Briggs na ‘yon sa ‘kin. Umabot ng limang minuto bago ko naman narinig ang sunod-sunod na yapak ni Ryujin. Bumubulusok s’ya patungo rito sa balcony.
“Don’t eat that shìt.”
Nang marating n’ya ang center table, kinuha agad ang cake sa loob box at hinurabog palabas sa balcony. Narinig ko pa nga ang pag-bagsak ng cake sa kung saan. Rinig na rinig ko rin ang malalalim at marar
