IMBES na sigawan ko s’ya ng malakas, napa-sapo na lang ako sa noo ko at dahan-dahang napa-iling. Pinagmasdan ko na muna s’yang nag-r-recover sa sakit dulot ng pagkakatuhod ko sa kahinaan n’ya.
Halos mapapadapa na s’ya sa sahig. Bago pa ako magalit, nag inhale at nag exhale muna ako dahil mukhang may ikukuwento na naman s’ya sa ‘kin na ikakaputok ng ugat ko.
Habang panay daing ni Ryūjin, nang mahimasmasan na ako, mabagal akong nag-lakad patungo sa switch ng ilaw.
I turned on the switch of the bulb light. Namayagpag ang liwanag sa buong sala. Binalingan ko ulit ng tingin si Ryūjin. Napapatukod na nga ang mga kamay n’ya sa malamig na tiles nitong sahig. Kitang-kita ko kung paano s’ya napapapikit ng mariin habang napapaawang ang kan’yang mga labi.
“H-Hindi mo ba ako tutulungan tumayo?!
