CHAPTER 12

2574 Words

KUNG puwede ko lang sana itong pintasan, gusto kong barurutin sana ng husto ang mukha n'ya pero hindi ko naman magagawa 'yon dahil wala nang natirang espasyo. Puro pasa. Sana hindi n'ya na lang sinabi 'yon para hindi na ako mainis pero kung gagawin ko naman 'yon, siguradong uungol na naman s'ya na parang baliw imbes na dadaing. "I should have strangled you to death. It's not funny, Ryujin." Tuwang-tuwa pa talaga s'ya ngayon at mas lalong nanliit ang mga mata n'ya dahil tawa nang tawa. "Hindi mo dapat pinagtatawanan ang matinding pagaalala ko sa 'yo kagabi. Umiyak na nga ako tapos niloko mo rin lang pala ako," seryosong usal ko. Doon napa-hinto ang malalalim n'yang hagikhik. "No, I wasn't making fun of you." "Oh, anong tawag mo riyan at natatawa ka pa sa kasinungalingan mo?" Saglit n'

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD