หลายวันต่อมา_
โกดังลับ
ท่ามกลางบรรยากาศวุ่นวาย ที่มีบอดี้การ์ดนับร้อยชีวิตกำลังถ่ายลังสินค้า ต่างขะมักเขม้นให้ทันเวลา ก่อนที่เจ้านายพวกเขาจะเดินทางอีกไม่กี่ชั่วโมง
"มึงว่าไอเชี้ยนั่นมีแผนเหรอว่ะ?" พาเรนเอี้ยวตัวมาถาม หลังได้ฟังเรื่องเล่าจากปากเซนโซ่
"อืม" รูปหน้าหล่อเหลาดุจประติมากรรมโรมัน ตอบพยักลงเล็กน้อย ขณะเพ่งเล็งลูกน้องจัดการงาน
แว่นตากันแดดสีดำแบรนด์เนม ถูกยกขึ้นคาดศีรษะผมดกสีน้ำตาลเข้ม เปิดรับสันจมูกโด่งกับคิ้วหนาดกได้ทรง
"มึงไม่ต้องห่วง กูดูแลแทนให้เอง"
"ห่วง?" คำพูดของอีกฝ่าย ทำให้เขาสับสน มีหรือที่ต้องกังวลถึงใครบางคน นอกจากจะกลัวว่ามารดาได้รับผลกระทบ
"เอ้า! ที่มึงทำอยู่เนี้ยไม่ได้เรียกว่าห่วงหรอกเหรอ"
"มึงเข้าใจตรงไหนผิดป่ะวะ" ปลายรองเท้าหนังเตะใส่กระป๋องเครื่องดื่ม จนมันกระเด็นไปไกลเสียงดัง
"เออ กูเข้าใจผิดเองแหละ นึกว่าลูกงูจงอางแบบมึงจะหลงรักใครได้ซะอีก" แ
