ชั่วโมงต่อมา_
"น้องเป็นอะไรเซนโซ่?" เสียงของมารดาดึงสติให้หมอหนุ่มหันมอง ตอนที่เขากำลังตรวจรักษาคนตัวเล็กบนเตียงนอน หลังย้ายให้เธอมาอยู่ห้องตัวเอง
แล้วแน่นอนว่าเอมม่าพึ่งบอกให้พวกเขารู้ ว่าบลายธ์เป็นคนตกใจง่ายถึงขั้นเคยช็อคมาแล้วตั้งแต่ตอนเด็ก เลยได้ไว้วางใจให้อยู่ใกล้เขา
"อย่างที่เห็น" น้ำเสียงราบเรียบตอบ เขาไม่ได้ให้ยาใดใดแก่คนหลับ เพราะเท่าที่ตรวจอีกไม่นานคงได้สติ
"ไม่ได้ทำอะไรใช่ไหม" ซิลค์ถามอย่างสงสัย
"ไม่" ใจแกร่งมันเต้นผิดจังหวะกระทันหัน ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทำแต่ไม่นิยมร่วมรักกับคนไร้สติต่างหาก
"แล้วแม่จะบอกเอมม่าว่ายังไงดีละเนี้ย ยังไม่ถึงเดือนเลย ลูกมานอนป่วยซะแล้ว" ท่านมีท่าทีเป็นห่วง มุ่งไปเอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาซับตรงขมับเล็ก ดูแลดุจลูกสาวคนนึง
"บอกตามตรง จะได้ระวังไว้" ซิลค์บอก แล้วส่งสัญญาณให้ลูกชายเดินออกไปคุยข้างนอกห้อง กันไม่ให้โมอาได้ยินบทสนทนา
"ว่ามาเถอะ" ลูกชายเอ่
