กู้หลินเดินลิ่วเข้าวังหลวงด้วยท่าทางอารมณ์ดีเพราะรู้มาว่าเฉินห่าวซินค่อนข้างจะเอ็นดูเขาเป็นพิเศษจึงได้ตกปากรับคำตามที่กู้หลินคนเก่าร้องขออย่างง่ายดาย
ดังนั้นแล้วการยกเลิกงานแต่งอาจจะไม่มีเรื่องใดให้ต้องกังวลเสียด้วยซ้ำ
ทว่า เมื่อถึงเวลาได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้แล้ว กู้หลินกลับรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเขาไม่วางตา
“วันนี้มีเรื่องอันใดจะขอร้องข้าอีกหรือ กู้หลิน” ฮ่องเต้กล่าวทักทาย
“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะขอคำปรึกษาจากพระองค์เป็นการส่วนตัวพ่ะย่ะค่ะ” เขาหันหน้าไปมองไป๋ถังอินที่ยืนยิ้มมุมปากอยู่ด้านข้างของเฉินห่าวซิน
บุรุษร่างกายกำยำสูงใหญ่มีรอยบากอยู่ใต้ดวงตาสีเหลืองอำพันซึ่งเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าเขาเป็นหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ของสกุลไป๋แห่งแคว้นเว่ยเฉกเช่นไป๋อวี่
“เช่นนั้นก็ว่ามาเถิด” ฮ่องเต้ผายมือบอกให้เขาพูดออกมาได้เลยโดยที่ไม่คิดจะให้แม่ทัพคู่ใจออกไปรออยู่ด้านนอก “กู้หลิน เจ้าก็ร
