ตอนที่ 3
1038 Words
พิรดายกมือไหว้แม่บ้านประจำคฤหาสน์หลังงามก่อนจะถามหาเจ้าของบ้าน
“สวัสดีค่ะป้าน้อย แม่ให้ตาลเอาขนมมาฝากค่ะ” หล่อนหันไปรอบๆ
“แล้ว... เอ่อ... คุณๆ ไปไหนกันหมดเหรอคะ”
“ท่านนายพลกับคุณหญิงออกไปงานเลี้ยงค่ะ ที่พ่อหนูน้ำตาลขับรถไปส่งนั่นแหละ”
“อ๋อ...” หล่อนพยักหน้ารับ “แล้ว... คุณพันละคะ” ในที่สุดก็ถามออกไป
“คุณพันยังไม่กลับเลยค่ะ”
ใบหน้าของพิรดาถูกความผิดหวังเข้าครอบครองในทันที
“เหรอคะ...”
“แต่คุณเพลิงอยู่นะคะ นี่ป้าก็กำลังจะเอาอาหารขึ้นไปให้เธอบนห้อง”
“เอ่อ... งั้นตาลฝากขนมเอาไว้ให้คุณๆ ด้วยนะคะ ตาลขอตัวกลับก่อน”
หล่อนรีบยื่นจานสานที่มีขนมข้าวต้มมัดส่งให้กับป้าน้อย
“ได้จ้ะหนูน้ำตาล”
ป้าน้อยรับจานสานมาไว้ในถาดที่ถืออยู่ และพิรดากำลังจะลากลับบ้านไปด้วยความผิดหวัง แต่เสียงเรียกกระหืดกระหอบของสาวใช้คนหนึ่งดังขึ้นเสียก่อน
“ป้าน้อย... แย่แล้ว”
“อะไรของเอ็งนังกล้วย” ป้าน้อยหันไปถามเสียงดุ
“คือไอ้ส้มมันหั่นผักยังไงไม่รู้ มีดหั่นนิ้วตัวเองน่ะป้า”
“เฮ้ย!”
“ลึกด้วยนะป้า ฉันว่าต้องพาไปหาหมอแล้วล่ะ” กล้วยสาวใช้ออกความคิดเห็นด้วยความตื่นตระหนก
ป้าน้อยก็หน้าตาตื่นขึ้นทันที
“ต้องไปสิ เดี๋ยวเสียเลือดตายกันพอดี”
ป้าน้อยหันรีหันขวาง ก่อนจะหันมาหาหล่อนที่ยืนตกใจอยู่ข้างๆ
“หนูน้ำตาล ป้าวานหน่อยนะ”
“คะ?”
หล่อนเลิกคิ้วงงๆ ขณะต้องจำใจรับถาดใส่อาหารที่มีข้าวต้มมัดของมารดาร่วมอยู่ด้วยมาถือเอาไว้ในมือ
“ป้าคงต้องดูนังส้มมันก่อน รบกวนหนูน้ำตาลยกถาดอาหารขึ้นไปให้คุณเพลิงทีนะคะ เธออยู่บนห้องน่ะค่ะ”
“คะ?”
หล่อนตกใจเป็นรอบที่สอง
“นะคะ ช่วยป้าหน่อย ป้าไม่มีเวลาแล้ว”
ถ้าหล่อนปฏิเสธก็คงจะใจดำเกินไป แต่หล่อนไม่อยากเผชิญหน้ากับเพลิงพญานี่
“แต่ว่า...”
หล่อนกำลังจะคัดค้าน แต่เสียงของกล้วยที่เต็มไปด้วยความร้อนรนทำให้หล่อนต้องยอมศิโรราบแต่โดยดี
“ป้าๆ เร็วเข้าเถอะ ป่านนี้ไอ้ส้มตายจมกองเลือดไปแล้วมั้ง”
ป้าน้อยหันมาหาหล่อน
“ป้าฝากหน่อยนะ”
แล้วทั้งสองคนก็เดินแกมวิ่งกลับเข้าไปในห้องครัว หล่อนยืนตะลึงตาค้าง และก็หวาดหวั่นกับสิ่งที่จะต้องเผชิญในวินาทีต่อจากนี้
“ทำไมซวยแบบนี้นะตาล”
หล่อนบ่นทั้งน้ำตา และไม่มีทางเลือก
“ไม่ได้เจอพี่พัน แถมยังต้องมาเจอปีศาจอีก”
หล่อนไม่มีทางเลือกจำต้องเดินตรงไปที่บันได เท้าบอบบางก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกแล้วชะงัก
“คนบ้า หิวแล้วทำไมไม่ลงมาหากินเอาเอง ทำไมต้องมาเดือดร้อนคนอื่นแบบนี้ด้วย”
หล่อนบ่นแล้วบ่นอีก แต่ก็ต้องก้มหน้าก้มหน้าย่ำเท้าต่อไปอย่างไร้ทางเลือก
ประตูห้องนอนของเพลิงพญาอยู่ตรงหน้า หล่อนจดจำได้แม้ว่าจะไม่ได้ขึ้นมาบนนี้นานมากแล้ว อาจจะเป็นเพราะตอนเล็กๆ หล่อนมาหาพันตะวันบ่อยก็ได้ หล่อนถึงจำห้องของหมอนี่ที่อยู่เลยห้องนอนของพันตะวันมาได้แม่นยำ
“อา... อ๊า... อื้อ... เสียวววว... ซี๊ดดดดด... อู๊ยยยยย... ซี๊ดดดดดอ๊า... อ๊า... เอามันส์ที่สุดเลยค่ะคุณเพลิง... อ๊า... ซ๊ดดดดด... แตกแล้ว... อ๊ายยยย... อ๊า...”
เสียงครางยาวเหยียดที่บ่งบอกความเสียวเต็มพิกัดดังสะท้อนออกมาจากบานประตูตรงหน้า พิรดาเงี่ยหูแนบชิดลงไปเพื่อให้แน่ใจ
“อู๊ยยย... เสียวรู... อ๊า...”
“เสียงใครอ่ะ”
หล่อนเลิกคิ้วสูง พยายามวิเคราะห์เสียงที่ได้ยิน เสียงครวญคราง เสียงหนักๆ กระแทกกันดังปึกๆ ดังต่อเนื่องและถี่ระรัวขึ้น
“คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกมั้ง หมอนี่คงไม่กล้าพาผู้หญิงเข้ามาทำเรื่องบัดสีตอนที่สั่งให้ป้าน้อยยกอาหารขึ้นมาให้หรอก คงแค่ดูหนังโป๊”
พิรดาพยายามมองเพลิงพญาในแง่ดีสุดๆ ก่อนจะอดคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตไม่ได้ ตอนที่เพลิงพญาอายุสิบห้า หล่อนสิบสอง และมาเจอชายหนุ่มกำลังดูหนังโป๊ พร้อมกับช่วยตัวเองไปด้วย ภาพนั้นยังติดตาอยู่เลย และมันก็ทำให้หล่อนขยะแขยงผู้ชายถ่อยคนนี้เป็นที่สุด
หญิงสาวถอนใจแรงๆ และพยายามที่จะทำให้ภารกิจของตัวเองจบสิ้นลงเร็วที่สุด
หล่อนจะเคาะประตู แต่มือที่ยกสูงก็ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ กับผู้ชายคนนี้ หล่อนไม่จำเป็นต้องมีมารยาทด้วยสักหน่อย
เพราะเมื่อสมัยในอดีต เพลิงพญายังเปิดประตูเข้าห้องนอนของหล่อนโดยไม่เคาะเลย และนั่นก็ทำให้เขาเห็นร่างกายของหล่อนที่เปลือยเปล่าอยู่เต็มตา แม้มันจะผ่านมาสี่ห้าปีแล้ว แต่หล่อนก็ยังคงโกรธเคืองเขาไม่หาย
ประตูถูกผลักแรงๆ เข้าไปภายใน หล่อนคิดว่าจะทำให้เขาตกใจช็อกบ้าง แต่เปล่าเลย... หล่อนเองต่างหากที่ต้องอ้าปากค้างเติ่ง ถาดในมือร่วงกราวลงกระจายกับพื้น เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
เพลิงพญากำลังสาวเอ็นยาวเข้าๆ ออกๆ ในร่างของผู้หญิงเปลือยที่นมใหญ่มาก สองคนกำลังครวญครางไม่สนใจใครหน้าไหน เสียงของตกแตกนั่นแหละถึงทำให้สองคนหันมามองเห็นหล่อน
ผู้หญิงที่กำลังโก่งโค้งให้เพลิงพญากระซวกเข้าใส่จากทางด้านหลังแลจะตกใจเมื่อเห็นหล่อน แต่คนตัวโตที่เบือนหน้ามามองหล่อนเล็กน้อย กลับส่งยิ้มมาให้ และเสียบแทงคู่ขาต่อไปทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อ๊ากกกก... รูเสียวของเธอ... ดูดดีจริงๆ โอ้ว...” เสียงห้าวของเพลิงพญาครางดังกว่าที่ควรจะเป็น และมันก็ทำให้พิรดาแทบหายใจไม่ออก หล่อนควรจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่กลับยืนเบิกตากว้างมองการกระแทกกระทั้นของสองร่างตาไม่กะพริบ
“อ๊ายยยย... คุณเพลิง... มุกครูดไปกับร่อง เสียวสุดใจเลยค๊า... อู๊ยยยย... อ๊า... ซี๊ดดดดด...”
- Writer
