" เฮ่ออ..พี่ก็คิดว่าเราเป็นอะไรไปอีก "
" เอาอีแล้วว่ะเขาเริ่มหวานกันอีกแล้วพวกเรายังมีตัวตนอยู่มั๊ยวะ" เสียงของบาสที่แซวเพื่อน
" เอาน่ามึงก็ควรชินได้ละอีกอย่างเขาพึ่งผ่านความเป็นความตายมามึงก็ทนๆ เอาหน่อยนะไอ้บาส" เสียงบอล
"เออว่าแต่คุณหมอรู้ได้ไงครับว่าพวกเราคิดอะไรอยู่" เป็นเสียงลีโอ
" ผมเดาเอาน่ะครับถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ "
" อ่ะ..เอ่อคุณหมอวี่ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ "
" ไม่เป็นไรครับผมยินดีให้คุณกอด " พูดจบผมก็ปลายตามอง ไปทางไอ้เพื่อนหมาดๆ ของผมผมเห็นมันมองมาตาเขียวปัดหึหึ..นานๆ ทีจะมีของมาให้เล่นชักสนุกแล้วสิ ผมได้แต่คิดในใจ แล้วเดินกลับออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อะเอ่อ..นี่ก็เย็นมากแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกฉันมาเยี่ยมแกใหม่นะ"เสียงข้าวตัง
" อืมได้ กลับดีๆล่ะบาย "
"งั้นพวกกูกลับเลยดีกว่า ไม่อยากอยู่เป็นกขค. ไปละครับน้องวี่หายไวๆ"
" ขอบคุณค่ะพี่ๆ ถ้าอยากให้หนูหายไวๆ
