"เรื่องของกู ขำทำเชี่ยไร ถ้ามึงมีเมียเมื่อไหร่มึงก็จะรู้เองหึหึ"
"กูไม่มีหรอกมง เมีย"
"ได้วันไหนมึงมีกูจะตามรังควานเอง"
" หึหึ ไม่มีวันนั้นซะหรอก "
" เออกูจะคอยดู แต่ยังไงก็ขอบใจมากที่รักษาแฟนกูจนหาย "
"เออมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วว่ะ ที่ต้องรักษาคนป่วย"
" วี่ก็ต้องขอบคุณคุณหมอเช่นกันนะคะ"
" ไม่เป็นไรเลยครับการเห็นคนป่วยหายมันเป็นความสุขอย่างนึงของหมอนี่แหละ "
" เอองั้นกูกลับก่อนมีโอกาศคงจะได้พบกันใหม่นะไอ้หมอ"
" อืมโชคดี " เราได้เจอกันอีกแน่ชานนท์อีกไม่นานหรอกบ้านแกต้องลุกเป็นไฟแน่หึหึ.. อันนี้ผมได้แต่คิดในใจ
เมื่อฉันออกมาจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วพี่นนท์ก็พาฉันกับคอนโดทันทีแล้วก็พาขึ้นมาส่งถึงห้องเรียบร้อย
"อ้าวส่งเสร็จแล้วก็กลับสิคะจะอยู่ทำไมเล่า" ฉันได้แต่ทำหน้ายู่ใส่
" พี่ต้องเฝ้าหนูค่ะคุณแม่ฝากให้พี่ดูแลหนูจำไม่ได้หรอ"
" จำได้ค่ะแต่ขี้เกียจจำอยู่กับพี่เปลืองตัวเปลืองใจ
