“Nagkita na din tayo, aking mahal.” Nakangiti niyang sabi habang nakatingin sa aking mga mata.
Nanlaki ang mga mata ko at naramdaman ang malakas na pagtibok ng aking puso.
Napakurap ako at bahagyang napalayo sa kanya.
Nakita ko na ito sa panaginip ko.
“S-sino ka?” Mahina kong sabi habang takang nakatingin sa kanya.
Bigla siyang dumaing at hinawakan ang tyan niyang may sugat.
Nataranta ako ulit nang maalala na may sugat pala siya.
Muli akong lumapit at tinulungan siya.
“Ano bang nangyari sa’yo? Malapit lang ba ang bahay niyo dito? Gusto mo dalhin kita sa palasyo?” sunod-sunod kong tanong.
Umiling siya at hirap na tumingin sa akin.
“My house is near here.”
“Where? Let me help you get there.” Sabi ko at tinulungan siyang makatayo.
Kahit naman hindi ko pa siya kilala ay hindi naman pwede na pabayaan ko nalang siya mag-isa dito sa gitna ng kakahuyan.
Sinunod ko ang direksyon na sinabi niya. Hanggang sa makarating kami sa isang maliit na bahay malapit sa malaking puno.
“Ito ba ang bahay mo?” tanong ko.
Hirap siyang tumango kaya dali-dali na akong dinala siya sa loob ng bahay nila.
Nang makapasok kami ay dali-dali ko agad siyang pinaupo sa mahabang upuan sa may sala at naghanap ng gamot sa sugat niya.
Tahimik siyang nakatingin sa akin habang ginagamot ko ang sugat sa may tyan niya. Hindi naman malalim ang sugat kaya mabilis ko lang din ito nalinis at nagamot.
“What are you doing here alone in this forest.” He asked.
Napaiwas ako ng tingin.
“Gusto ko lang mamasyal.”
Napatingin ako sa kanya nang mahina siyang tumawa. Nakatingin siya sa akin ngayon habang nakangisi.
“Nakakapagtaka namang pinayagan ang isang prinsesa na mamasyal sa pinagbabawal na gubat mag-isa.”
Nanlaki ang mga mata ko. “H-How did you know that I’m a princess?”
Kinuha niya ang kanyang damit kanina at sinuot ito bago ako muling tignan.
“It’s obvious in you clothes.” Sabi niya.
Napatingin ako sa aking suot. Hindi pa pala ako nakapagbihis sa pamamasyal namin kanina nila Ilaria sa bayan.
“Why do you live here? It’s forbidden right?” tanong ko sa kanya.
Ilaria said that this forest is forbidden and no one is allowed to get inside.
“Because I want to.”
Tumayo siya at kumuha ng basong tubig at ininom ito.
Napakunot ang noo ko.
“Hindi ka pa ba uuwi?” tanong niya
“Ayos ka na ba?” sabi ko habang nakatingin sa sugat sa kanyang tyan.
I don’t know but I’m so worried of him right now.
Nakita ko ang maliit niyang ngisi at napatingin sa kanyang tyan.
“I’m already okay. Thanks to you.” He said smiley.
Hindi parin ako mapakali at nagtanong muli sa kanya.
“Saan mo pala nakuha ang sugat na ‘yan? May nakaaway ka ba?”
“I went to Nyxia village and I didn’t know there’s an attack so I got this.” Sabi niya at itinaas ang kanyang damit at pinakita ang sugat na ginamot ko.
Nataranta ako bigla sa sinabi niya. Ang Nyxia Village ay isa sa sakop na lugar ng Avalon. Siguradong ngayon ay alam na nila grandpa ang nangyayari sa Village na iyun.
“Sino ang sumakop?”
“Ravenia.”
Nanlamig ako at napakurap sa sinabi niya.
The Ravenians are making their moves now. I still don’t know about Ravenia and their fight between our kingdom.
What are they want? They want to rule the whole Adalan and the Normal World? But why they want to get me?
“Are you okay?”
Napakurap ako nang makitang nasa harapan ko na siya habang nakahawak sa aking balikat.
Bahagya akong lumayo at napayuko.
“I’m fine.” Maikli kong sabi.
“I’m Callum.”
Napatingin ako sa kanya nang magsalita ito.
Ngumiti siya. “My name is Callum.”
Napatulala ako at naramdaman ang lakas ng pagtibok ng aking puso.
“What’s your name, Princess?” nakangisi niyang sabi.
“A-Aislinn…Aislinn Calista.” Nauutal kong sabi.
Bahagya akong napatalon sa gulat nang kunin niya ang aking kamay at halikan ito.
“Nice to meet you, My princess Aislinn.” Nakangiti niyang sabi.
Napatulala ako at napatitig sa kanya. He has a long blonde hair and also his eyes are color blue that makes him more attractive. He’s so handsome when he smiles and he has a good body and he’s also tall.
“Aislinn?”
Bumalik ako sa realidad nang marinig ko ang pagtawag niya sa aking pangalan.
Mabilis akong napaiwas ng tingin sa hiya na ang ginawa.
Nakakahiya!!!
Paano nalang kapag nag assume siya na crush ko siya? Ang kapal naman niya kung ganun.
“U-Uuwi na ako.” Nauutal kong sabi.
Napatango siya ay bahagyang lumayo sa akin.
“Gusto mo ihatid na kita?”
Mabilis akong napailing at napatingin sa kanya.
“H-Hindi na! Kaya ko ang sarili ko.”
Ngumiti siya at tumango.
Para siyang anghel kapag nakangiti. Nakakadala ang aura niya kapag nakangiti siya.
Omg! Don’t tell me, crush ko siya?! Hindi ko nga siya kilala eh! Malay ko bang maligno pala itong kaharap ko ngayon?!
“Okay. Ihahatid nalang kita palabas dito sa bahay.” Sabi niya at inihatid na ako palabas sa kanyang bahay.
Nang makalabas kami ay muli akong humarap sa kanya ang nginitian siya.
“Babalik ako.” Sabi ko.
I don’t know but there’s something wants me to visit here again and see Callum.
He smiled.
“Don’t. It’s dangerous to go here alone.” Seryoso niyang sabi.
Ewan ko ba pero bigla akong nasaktan sa sinabi niya.
“I want to go back here. I want to see you again.” Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko na sinabi iyun sa sarili kong bibig.
Nakita ko ang kanyang pagngisi.
“As you wish, My princess. Maghihintay ako sa labas ng kagubatan para sunduin ka.”
Ngumiti ako at tumango.
“See you again.” Sabi ko at nagsimula ng maglakad palabas sa kagubatan.
Gusto kong pagalitan ang aking sarili sa aking ginawa. Bakit ang rupok ko naman masyado?! Bago lang kami nagkakilala pero ang lakas na ng tama ko sa kanya.
Ginayuma siguro ako ng lalaking iyon. Ano kaya siya? Baka may dark magic siya at ginayuma ako?! Nako po.
Nang makabalik ako sa palasyo ay nakita ko kaagad ang mga Avalon’s armys na nagkakagulo.
Mabilis akong pumunta sa trono ni grandpa upang makibalita.
Nang makarating ako doon ay agad kong nakita si Seven at Dom na nakaharap kay Grandpa.
Mabilis akong lumapit at nagtanong.
“What the hell happened here?” tanong ko.
Tinignan ako ni grandpa ng seryoso.
“One of our village attacked by Ravenians. They said that the Ravenian’s king was there.” He spoke.
I got shocked.
“A-Anong ginagawa niya dun?”
Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso.
“He’s looking for you.”
Napatingin ako kay Seven ng magsalita ito.
Nanliit ang aking mga mata.
“Wait nga. Matagal ko nang gusto malaman kung bakit gustong-gusto ako kunin ng Ravenia. Ano bang kailangan nila sa akin?” Napatingin ako kay grandpa. “Please, tell me the truth.” Seryoso kong sabi.
Tumango si grandpa at bumuntong hininga bago ako sinagot.
“He is destined to be with you, Apo. You are destined to be with the dark king.”