เขาหยิบเค้กชิ้นเล็กน่ารักออกจากกล่องมาใส่จานที่เตรียมไว้ สายตาปะทะเอากับแบบร่างบนสมุดภาพของไอริณ แม้จะเห็นไอริณออกแบบเสื้อผ้ามานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่ค่อยเห็นเธออกแบบเสื้อผ้าสำหรับผู้ชายเท่าไหร่นัก
“กาแฟร้อนพร้อมเสิร์ฟแล้วค่ะพี่ป้อง” ไอริณส่งแก้วกาแฟให้ชายหนุ่ม เธอสังเกตเห็นสายตาที่เขามองไปที่สมุดภาพของเธอ หญิงสาวได้แต่ยิ้มแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ว่างตรงข้าม
“ลองออกแบบเสื้อผ้าผู้ชายดูบ้าง” เธอพูดพลางใช้ส้อมจิ้มแบ่งชิ้นเค้กพอดีคำแล้วส่งเข้าปาก ไอริณยิ้มอย่างพอใจในรสหวานกำลังดีและเนื้อเค้กที่นุ่มนวล รสชาติที่เธอคิดถึง
“ก็ดีซิ จะได้ออกแบบให้พี่บ้าง”
“ไอ้ที่จัดไว้ให้ใส่บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้” ไอริณแลบลิ้นใส่ อีกฝ่ายได้แต่ยิ้มเขินเมื่อถูดดักคอได้
“ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลยนะ”
“ใช่ค่ะ ริณเลยไม่ได้ไปขายของเลย เสียดายนะวันเสาร์แบบนี้เลยกร่อยเลย”
“ท่าทางจะชอบเป็นแม่ค้าจริงๆแล้วซิเนี้ย”
“ก็สนุกดีน
